عشق در مسیر کربلا جریان دارد

در این روزهای پرفروغ، جاده‌های منتهی به کربلا شاهد قدم‌های عاشقانی است که با پای برهنه و قلبی سرشار از امید، مسیر را طی می‌کنند. این زائران، که بسیاری از آن‌ها برای اولین بار این مسیر را می‌پیمایند، با هر قدمی که برمی‌دارند، عشق و ارادت خود را به امام حسین (ع) به نمایش می‌گذارند. 

پای برهنه و روحی بی‌قرار، این زائران را به سوی مقصدی می‌برد که هر قدمش قصه‌ای از دلدادگی و ایمان است. عراقی‌ها با مهمان‌نوازی بی‌نظیر خود، به زائران خوش‌آمد می‌گویند. هر جرعه آب و هر لقمه غذا که به زائران تعارف می‌شود، نشانی از ارادت مردمانی است که خدمت به زائران را افتخار می‌دانند.

لحظاتی هست که قلم و کلام از توصیف آن عاجز می‌مانند؛ لحظاتی که زائران به کربلا می‌رسند و با خود می‌گویند: "این جا کربلا است، شهر عشق و ایمان". سختی‌های مسیر، گرمای شدید و تشنگی، در برابر این لحظه‌های ناب رنگ می‌بازند. کودکان و نوجوانان، حتی آن‌هایی که در کالسکه‌ها نشسته‌اند، با چشمانی پر از شوق به این سفر معنوی آمده‌اند. افرادی که توان راه رفتن ندارند، با ویلچر به امید روزی که دوباره روی پاهای خود راه بروند، به این سفر آمده‌اند.

امام حسین (ع) کشتی نجات است و پیاده‌روی اربعین راهی است که زائران را به این کشتی نجات می‌رساند. دعا برای ظهور امام زمان (عج) در هر قدم و هر لحظه شنیده می‌شود،  کودکی‌ پا برهنه به عشق حضرت عباس (ع)  و حضرت علی اصغر (ع) به زائران آب تعارف می‌کند، افرادی دیگری با هم‌موکبی‌هایشان غذا و خوراک نذر کرده  و توزیع می‌کنند.  پسر جوانی شیشه گلابی در دست گرفته و به لباس زائران در حال عبور گلاب اسپری می‌کند، تا رایحه  ایمان و عطر گل محمدی در هوا طنین‌انداز شود.

این سفر تنها یک پیاده‌روی نیست؛ بلکه سفری است که در آن عشق و ایمان در هر گام زنده می‌شود. زائران با رسیدن به کربلا، به آرامشی دست می‌یابند که هیچ کلامی قادر به توصیف آن نیست. اینجا کربلا است.