اشک‌های آسمان برای شهادت غنچه‌ کربلا جاری شد

در دل شب‌های تاریک شام، زمانی که ستارگان نیز از غم به سوگ نشسته بودند، غنچه‌ی نازک‌دل کربلا، حضرت رقیه (س)، در سن سه سالگی به شهادت رسید. این کودک معصوم که در میان آتش و خون کربلا، شاهد مظلومیت پدر و خاندانش بود، در خرابه‌های شام، در حالی که دلش برای دیدار پدر پرپر می‌زد، و همانطور که به همراه کاروان اسیران کربلا به شام آورده شد، در خرابه‌های شام، با دلی پر از اندوه و چشمانی پر از اشک، به دنبال پدر و عمو عباسش می‌گشت؛ به شهادت رسید.

حضرت رقیه (س) که با چشمانی پر از اشک و دلی پر از حسرت، به یاد پدر بزرگوارش امام حسین (ع) می‌گریست، در خرابه‌ای سرد و بی‌روح، آخرین نفس‌های زندگی کوتاهش را کشید. او که در کودکی بار سنگین اسارت را بر دوش داشت، با شهادتش، داستانی از عشق و وفاداری را در تاریخ اسلام جاودانه کرد.

شهادت حضرت رقیه (س)، یادآور این حقیقت است که عشق و ایمان، حتی در دل کوچک‌ترین قلب‌ها نیز می‌تواند جاودانه بماند و تاریخ را با نور خود روشن سازد.شهادت رقیه (س)، نه تنها قصه‌ای از مظلومیت و غربت یک کودک سه‌ساله است، بلکه یادآور عظمت و بزرگی روحی است که در برابر ظلم و ستم، سر خم نکرد. رقیه (س) با شهادتش، پیام‌آور صلح و دوستی و نمادی از ایثار و فداکاری شد.

حضرت رقیه (س) فرشته‌ای کوچک بود که با غربت و مظلومیت خود، داستانی از عشق و ایثار را به تصویر کشید. دختر سه‌ساله امام حسین (ع)، با چشمانی که به دنبال پدر می‌گشت، در آغوش تلخ‌ترین لحظات تاریخ، به شهادت رسید.