در سایه‌سار بزرگداشت شهریار ملک سخن

فرهنگ و ادب ایران همیشه دل‌ها را شاد کرده و جان‌ها را روشن ساخته است. در تقویم ایران، بیست و هفتم شهریور، روز شعر و ادب فارسی و به یاد استاد سید محمدحسین بهجت تبریزی، معروف به شهریار، نامگذاری شده است.

این روز، هم یادآور شاعری بزرگ است که اشعارش با جان این سرزمین پیوند خورده، و هم فرصتی است برای دیدن هویت ملی ما که در شعر بازتاب یافته است.

استاد شهریار، با قریحه‌ی شاعری بی‌بدیل و نگاهی عمیق به فرهنگ و اجتماع، آثاری ارزشمند از خود به یادگار گذاشته است.

شعر او، آینه‌ای از عواطف پاک انسانی، عشق، وطن‌دوستی و مضامین اخلاقی بود. از غزلیات دلنشین فارسی گرفته تا شاهکار جاودان(حیدربابایه سلام) به زبان ترکی آذربایجانی، هر یک از سروده‌های او، همچون گوهری تابناک، بر تارک ادب این سرزمین می‌درخشد و با سادگی و عمق خود، به دل‌ها راه یافته است.

بزرگداشت شهریار، در واقع تجلیل از جایگاه بلند شعر فارسی است؛ زبانی که قرن‌هاست حامل اندیشه‌ها و احساسات ملت ایران بوده و هویت فرهنگی ما را حفظ کرده است.

در این روز، یاد و خاطر این شاعر گرانقدر را گرامی می‌داریم و از او به عنوان نمادی از تعهد به زبان مادری و شکوه ادبیات فارسی یاد می‌کنیم.

این مناسبت، فرصتی است تا همگان، به ویژه نسل جوان، با میراث گرانبهای ادبی کشورمان بیشتر آشنا شوند و از چشمه‌ی زلال آن سیراب گردند.

در این روز مبارک، هر قلم، پیامی از زیبایی و هر کلام، آینه‌ای از اصالت شود تا چراغ روشن ادب فارسی، همواره فروزان بماند و نسل‌های آینده نیز در سایه‌ی این اشجار کهن‌سال، از میوه‌های شیرین معرفت بهره‌مند گردند.