در گفتوگو با پانا:
روزمرگی نسل جوان سطحی شده؛ تئاتر تنها جایی است که میتوانم خود واقعیام باشم
تهران (پانا) - مهشید آگاه، بازیگر نمایش «متروتینک» به نویسندگی و کارگردانی آرمان آسایش، با اشاره به فضای محدود بازیگری در واگن مترو، از نقش «دختر کاپل» بهعنوان نمادی از دغدغههای سطحی نسل امروز یاد میکند و میگوید تئاتر برای او نه فقط یک هنر، بلکه «شیوه زیستن» است؛ جایی که مرز میان واقعیت و نمایش در آن محو میشود.
نمایش «متروتینک» به نویسندگی و کارگردانی آرمان آسایش این روزها در خانه نمایش دا روی صحنه است؛ اثری طنزآمیز و انتقادی که با تمرکز بر روزمرگیهای شهرنشینی، فضای مترو را به بستری برای بازتاب ذهنیتهای پراکنده انسان معاصر بدل میکند. مهشید آگاه، بازیگر نقش «دختر کاپل» در گفتوگو با خبرنگار پانا درباره شخصیتپردازی، شرایط بازی در فضای محدود مترو و دغدغههای نسل جوان سخن گفت.
نقش دختر کاپل و نقد روابط مبتنی بر ظاهر
مهشید آگاه در گفتوگو با پانا درباره نقشی که در این نمایش ایفا میکند، گفت: «من نقش دختری را بازی میکنم که به زیبایی ظاهری، ازدواج، پول و عکس گرفتن برای اینستاگرامش فکر میکند. او کارهای مهم پسر کاپل را بیاهمیت جلوه میدهد و آنقدر درگیر ظاهر است که حتی نگران خراب شدن عکسهای عروسی است. اعتمادبهنفس اغراقشده و تعریفهای مداوم از خودش باعث شده پسر جرأت بیان مشکلاتش را نداشته باشد.»
به گفته او، شخصیت دختر کاپل تصویر بسیاری از جوانان امروز است: «در دنیای اینستاگرامی، چنین آدمهایی زیاد دیده میشوند. حتی در خودمان رگههایی از این رفتار وجود دارد. همین موضوع باعث شد بتوانم با شخصیت ارتباط بگیرم.»
بازی در فضای محدود؛ چالشی برای بدن بازیگر
آگاه فضای مترو را یکی از ویژهترین شرایط اجرایی نمایش دانست و توضیح داد: «چون روایت در واگن مترو اتفاق میافتد، حرکت بازیگر بسیار محدود است. این محدودیت باعث میشود بازی بدن و طراحی فرم تقریباً از بازیگر گرفته شود و باید با کمترین حرکت بیشترین تأثیر را گذاشت.»
نسل امروز؛ دغدغههای کوچک، حقوقهای بزرگ
وی مهمترین پیام نمایش را بازتاب شرایط سخت زندگی نسل جوان توصیف میکند: «فشارهای اقتصادی و اجتماعی باعث شده دغدغههای نسل امروز سطحی شود و برای ابتداییترین حقوقشان بجنگند.»
تئاتر؛ شیوه زیستن
مهشید آگاه درباره نگاه شخصیاش به تئاتر گفت: «تئاتر برای من فقط یک هنر نیست؛ یک شیوه زیستن است. روی صحنه مرز میان واقعیت و نمایش محو میشود. نوعی رهایی در تئاتر هست که فقط همانجا میتوانم خودِ واقعیام باشم.»
بحران تئاتر امروز از نگاه یک دانشجو
این بازیگر جوان که دانشجوی تئاتر است، از وضعیت فعلی این هنر نیز گفت: «استادم همیشه میگوید تئاتر امروز در هرجومرج است و بدون پشتوانه حرکت میکند. یکی از بحرانهای جدی، بیتوجهی به هنرجویان و نبود فضایی برای دیدهشدن استعدادهای جوان است.»
شرط اثرگذاری یک نمایش
وی معتقد است یک نمایش زمانی اثرگذار میشود که همه عناصر آن هماهنگ باشند: «از کارگردانی و بازی بازیگران تا طراحی نور، ریتم و صحنه؛ وقتی همه با هم درست کار کنند، جهان نمایش باورپذیر میشود و تماشاگر نهتنها میبیند، بلکه احساس میکند.»
برگ برندهی تئاتر در عصر محتواهای چندثانیهای
آگاه با اشاره به تأثیر شبکههای اجتماعی افزود: «در دورهای که محتواها کوتاه شده و حوصله مردم کم شده، برگ برنده تئاتر حضور زنده و تجربه مشترک با مخاطب است.»
مسیر سخت جوانان تئاتر
وی درباره چالشهای شخصیاش در تئاتر نیز گفت: «در ابتدای مسیر هستم و خیلی ضربه خوردهام؛ از تمرینهای طولانی نمایشی که به اجرا نرسیده تا هزینههای زیاد کلاسها و پلاتوها. اما همچنان با اشتیاق ادامه میدهم.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه