در گفت‌و‌گو با پانا:
«مجنون» دومین کار سخت زندگی‌ام بود
تهران (پانا) - صدابردار فیلم سینمایی «مجنون» گفت: این فیلم یکی از کارهای به شدت سختی بود که در زندگی انجام دادم.
فیلم سینمایی «مجنون» به کارگردانی مهدی شاه‌محمدی محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که بخشی از حماسه آفرینی شهیدان مهدی و مجید زین‌الدین در جزیره مجنون و عملیات بزرگ خیبر را به تصویر می‌کشد. سجاد بابایی، بهزاد خلج، شبنم قربانی، محمد رشنو، سید مهدی حسینی، افشین حسنلو، محمدرسول صفری و حسام منظور در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.
هادی ساعدمحکم در گفت‌و‌گو با پانا درباره این فیلم و تفاوت آن با تجربیات قبلی خود بیان کرد: «بعد از فیلم سینمایی «ماجرای نیم روز؛ رد خون» به کارگردانی محمد حسین مهدویان، «مجنون» یکی از کارهای به شدت سختی بود که انجام دادم؛ هم برای من و هم برای گروهم. جمعیت زیاد بود و کاراکترهای زیادی مقابل دوربین داشتند و اتفاقات زیادی در سکانس‌ها می‌افتاد و طبق صحبت‌هایی که با کارگردان (مهدی شاه‌محمدی) داشتیم تلاش شد تا جای ممکن از میکروفن یقه‌ای استفاده نشود. یعنی اکثر پلان را با بوم گرفتیم و تا جایی که امکان داشت پلان‌های لانگ شات را هم میکروفن یقه‌ای (هاشف) نداشتیم و آف آن را می‌گرفتیم و بر این اساس استفاده نکردن از هاشف ما را با سختی مواجه می‌کرد چون باید فکر می‌کردیم چطور باید مشکلات صدا را برطرف کنیم. »
وی ادامه داد: «در این دست آثار شرایط سایه و پلان است یا بعضا میکروفون و بوم‌من در کادر قرار دارند و باید همه این مشکلات حل می‌شد.»
صدابردار فیلم سینمایی «مجنون» افزود: «مبنا بر این بود که تا حد امکان پلان‌ها را «نت» نگیریم و مستندگونه عمل کنیم. همچنین قرار نبود همه دیالوگ‌ها را بگیریم و قرار بود که اساسا برخی جاها صداها خارج شود تا سکانس‌ها شکلی از مستندبودن داشته باشد. بر این اساس لازم نبود همه دیالوگ‌ها شفاف باشد چراکه می‌خواستیم «مجنون» یک فیلم سینمایی مستندوار باشد که به واقعی بودن و باورپذیری کار کمک کند. می‌خواستیم صدا به فضای مستند کمک کند و لازم بود که برخی جاها صداها دور و نزدیک باشد و اصلا در برخی سکانس‌ها شنیده نشود.»
ساعدمحکم در پاسخ به این سوال که آیا چنین تمهیدی بیننده را با مشکل فهم قصه مواجه نمی‌کرد بیان کرد: «خیر چون این موضوع صرفا برای دیالوگ‌هایی بود که مهم و اثرگذار نبودند.»
وی تاکید کرد: «کاری که من انجام دادم مبتنی بر صداگذاری بعدی نبود. اساسا من تا جایی که می‌شود از میکروفن یقه‌ای استفاده نمی‌کنم و این یک نوع سلیقه است. چون عقیده دارم صدای هاشف تخت است و آمبیانس ندارد و زندگی در آن نیست و می‌خواهم صدا واقعی باشد. در نتیجه در ۹۹ درصد کارها از بوم استفاده می‌کنم. برخی این کار را نقد و برخی آن را تحسین می‌کنند.»
وی ادامه داد: «استفاده نکردن از هاشف از این منظر که در عمق کار قرار می‌گیرید و مجبور به فکر کردن می‌شوید مهم است؛ این که چگونه کار باید حل شود. من سر صحنه هاشف نمی‌برم که مجبور از استفاده نشوم. از سوی دیگر اگرچه استفاده از آن ساده‌تر از بوم است اما نقطه کور دارد و دائم باید دست به لباس بازیگر باشید تا صدا درست باشد و در فیلم جنگی بازیگر تحرک زیاد دارد و زمین می‌خورد و در حرکت است و استفاده از آن روند کار را کند می‌کند چرا که باید دائما کنترل و چک شود.»
صدابردار فیلم «مجنون» در توضیح تفاوت کارهای دفاع مقدسی با سایر آثار بیان کرد: «تفاوت‌ها زیاد است. در کار آپارتمانی شما خیلی راحت میز و صندلی را می‌گذارید و نهایت یک سایه مخل است که در صورت درنیامدن سکانس آن را تکرار می‌دهید. اما در کارهای دفاع مقدسی صد جور دغدغه دارید؛ پلانی چیده می‌شود و باید چاشنی برایش کار گذاشته شود و هنروران بسیاری هستند و رفت و آمد و درگیری دارند و کوچکترین خطا و اشتباه صدا، تکرار را بسیار سخت می‌کند و ساعت‌ها زمان می‌برد. چرا که چیدن دوباره یک صحنه بزرگ و کارگذاشتن چاشنی انفجار و… زمان بر است. از سوی دیگر کار دفاع مقدسی در فضایی آپارتمانی نیست؛ اکثر کارها در فصل گرما یا سرما ساخته می‌شوند و در بهار و پاییز کمتر در آن مناطق کار می‌شود و این خود یکی از مشکلات کارهای دفاع مقدس است. »
وی با تاکید بر سختی کار در هورالعظیم عنوان کرد: «کار در این منطقه بسیار چالش برانگیز است چرا که باید باد باشد و توربین‌ها و اینها باید آف گرفته شوند و دوباره باید همان بازی‌ها انجام شود که صدایش را بگیریم و سرانجام اینها سینک شوند و برای این سینک شدن در بار دوم حتی فیلمبرداری سخت‌تر است و همه اینها دردسر دارند. هم برای صدابردار و هم برای همه عوامل دیگر با توجه به کمبود امکانات، کار در چنین فضایی سخت است.»
ساعدمحکم با تاکید بر لزوم ساخت آثار دفاع مقدسی بیان کرد: «این دست آثار تاریخ معاصر ما هستند و باید ساخته شوند. فیلم‌های دفاع مقدس باید تولید شود تا نسل جدید ببینند و بدانند که چه کسانی در این مملکت رشادت و از خودگذشتگی کردند و جانشان را برای این کشور دادند. این دست فیلم‌ها اگر ساخته نشوند خیانتی به وطن است. بسیار خوشحالم که در این پروژه بودم و امیدوارم باز هم چنین آثاری ساخته شود چون این آدم‌ها بخشی از تاریخ ما هستند و کسانی‌اند که رشادت داشته‌اند و در برهه‌ای مهم از زندگی، جوانی و جانشان گذشته‌اند و مهم است که درباره این آدم‌ها فیلم ساخته شود.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه