اختصاصی پانا | روایت چهره‌هایی که با خیال و تصویر، کودکیِ ما را ساختند
پوران درخشنده؛ کارگردانی که با نگاه انسانی‌اش، کودکی و نوجوانی را جدی گرفت
تهران (پانا) -پوران درخشنده از معدود فیلم‌سازانی است که سینمای کودک و نوجوان را نه فقط به عنوان سرگرمی، بلکه به‌مثابه مسئولیتی اجتماعی و تربیتی دنبال کرد. او در دهه‌هایی که کمتر کسی دغدغه‌ی نوجوانان را داشت، با آثاری چون رابطه و عبور از غبار صدای نسلی شد که میان کودکی و بزرگسالی در جست‌وجوی هویت بود.
پوران درخشنده متولد ۱۳۳۰ در کرمانشاه است؛ فیلم‌سازی که مسیرش از تلویزیون آغاز شد و با حساسیت ویژه‌اش نسبت به مسائل تربیتی، اجتماعی و روان‌شناختی، به یکی از چهره‌های پیشرو در پرداختن به دنیای کودکان و نوجوانان بدل شد.
او فعالیتش را در مرکز آموزش فیلم‌سازی صداوسیما آغاز کرد و با ساخت مستندهایی درباره‌ی کودکان ناشنوا، کم‌توان و بی‌سرپرست، توجه‌ها را به حوزه‌ای جلب کرد که کمتر به آن پرداخته می‌شد.
درخشنده در سال ۱۳۶۵ با ساخت فیلم «رابطه» به عنوان اولین اثر بلندش، به سراغ نوجوانانی رفت که از شکاف ارتباطی با والدین رنج می‌بردند. این فیلم با استقبال منتقدان و مخاطبان روبه‌رو شد و نام درخشنده را به عنوان فیلم‌سازی دغدغه‌مند مطرح کرد.
او در ادامه با ساخت «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند»، «عبور از غبار»، «زمان از دست‌رفته» و «بچه‌های ابدی» نشان داد که نگاهش به کودک و نوجوان، نگاهی تربیتی، اجتماعی و در عین حال عمیقاً انسانی است. درخشنده برخلاف بسیاری از فیلم‌سازان، هیچ‌گاه سینمای کودک را سطحی یا ساده تلقی نکرد و باور داشت که سینما می‌تواند ابزاری برای گفت‌وگو، درمان و رشد باشد.
در آثار او، کودکان نه موجوداتی منفعل، بلکه شخصیت‌هایی حساس و اندیشمندند؛ کودکانی که جهان بزرگ‌ترها را می‌فهمند و از آن تأثیر می‌گیرند.
درخشنده همواره در مصاحبه‌هایش گفته است: «کودک‌ها اولین کسانی هستند که از بی‌عدالتی رنج می‌برند. سینما اگر دلشان را نلرزاند، رسالتش را انجام نداده.»
پوران درخشنده امروز از چهره‌های شاخص و تأثیرگذار سینمای ایران است، اما برای مخاطبان کودک و نوجوان، او همان فیلم‌سازی است که با احترام و جدیت، جهان آن‌ها را تصویر کرد؛ جهانی پر از احساس، سؤال و رؤیا.
هر روزِ جشنواره، فرصتی است برای مرور ردپای کسانی که با قصه‌ها و تصویرها، به کودکیِ ما جان دادند.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه