در گفت‌و‌گو با پانا:
ارسطو خوش‌رزم: همکاری با بهروز افخمی سخت اما لذت‌بخش‌ترین تجربه ۲۱ سال بازیگری من بود
تهران (پانا) - ارسطو خوش‌رزم، بازیگر شناخته شده سینمای ایران و برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد، در گفت‌وگویی اختصاصی درباره تجربه همکاری‌اش با کارگردان برجسته بهروز افخمی و جایگاه حرفهای خود در سینما و تئاتر سخن گفت. او از سختگیری‌های سازنده افخمی، چالش‌های حرفهای و نگاه واقع‌بینانه‌اش نسبت به موفقیت و شهرت در سینما پرده برداشت.
ارسطو خوش‌رزم یکی از بازیگران تأثیرگذار سینمای ایران است که با بیش از دو دهه فعالیت مستمر، توانسته جایگاهی ویژه در دل مخاطبان و اهالی هنر پیدا کند. جدیدترین نقش او در فیلم «صبح اعدام» به کارگردانی بهروز افخمی، نقطه عطفی در کارنامه هنری‌اش محسوب می‌شود و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر را برایش به ارمغان آورده است. خوش‌رزم در گفت‌وگویی اختصاصی با خبرنگار فرهنگی هنری خبرگزاری پانا، از همکاری با افخمی، نگاهش به سختگیری‌های حرفهای و واقعیت‌های سینمای امروز ایران سخن گفت؛ از سختی‌ها و شیرینی‌های مسیر هنری و تلاش برای حفظ اصالت و شایسته‌سالاری در این عرصه، که می‌توانید در مطلب ذیل بخوانید.
از تجربه همکاری با بهروز افخمی برای ما بگویید. شنیده‌ایم کار با ایشان سخت است و همه چیز دقیق و منظم دنبال می‌شود، این موضوع درست است؟
بله، کار کردن با آقای افخمی قطعاً سخت است، اما به جرات میگویم لذت‌بخش‌ترین همکاری بازیگری من در ۲۱ سال فعالیت حرفهای بوده است. ایشان کارگردانی بسیار مسلط و نکته‌بین هستند و به همه جزئیات فیلم‌سازی از فیلمنامه گرفته تا تدوین اشراف کامل دارند. این سختگیری‌ها به معنای دشواری صرف نیست، بلکه به خاطر حرفهای بودن و دقت بالایشان است. در عین حال، بسیار خوش‌اخلاق، آرام و صریح‌اند که کار کردن را برای بازیگر راحت می‌کند.
به نظر می‌رسد این سختگیری‌ها به نتیجه قابل قبول فیلم کمک کرده است، «صبح اعدام» هم که فیلم موفقی بود، درست میگویم؟
دقیقاً. وقتی فیلمی غیرکمدی و متفاوت ساخته می‌شود، معمولاً حاشیه‌ها و شایعاتی در موردش به وجود می‌آید، به ویژه در مورد گیشه و استقبال مخاطب. اما من معتقدم اگر ما زندگی‌مان را تحت تاثیر تبلیغات و حواشی قرار ندهیم و با عقل و سلیقه شخصی تصمیم بگیریم، دنیای بهتری خواهیم داشت. در نهایت مردم فیلمی را دوست داشته باشند می‌روند می‌بینند و اگر دوست نداشته باشند نمی‌روند. برای من گیشه اهمیتی ندارد، من نقشی را قبول می‌کنم که دوستش دارم و احساس می‌کنم به من چیزی اضافه می‌کند.
نقش حاج اسماعیل در «صبح اعدام» چطور به شما رسید؟
دستیار آقای افخمی اول بهمن ۱۴۰۱ با من تماس گرفت و فیلمنامه را فرستاد. وقتی خواندم و اسم آقای افخمی را دیدم، مطمئن شدم نقش را قبول خواهم کرد. خیلی زود هم تمرین‌ها شروع شد و فیلم در ۲۵ جلسه فیلمبرداری شد. هیچ‌وقت از خود آقای افخمی نپرسیدم چرا من را انتخاب کردند، شاید روزی بپرسم!
جایزه سیمرغ چقدر در زندگی حرفهای و شخصی شما تاثیر گذاشت؟
برای من سیمرغ یک تشویق و نقطه عطف بود؛ یک جایزه که بعد از ۲۰ سال بازیگری گرفتم. البته بعد از مدتی از تب و تاب افتادم و فکر کردم مسیرم را با دقت و وسواس بیشتری ادامه دهم. این جایزه بار مسئولیتی را روی دوشم گذاشته که سعی می‌کنم شایسته آن باشم. البته به حواشی و حرفهای پشت سرم اهمیت نمی‌دهم، چون برای من مهم‌ترین چیز این است که اسمم در تاریخ سینمای ایران ثبت شده است.
چه پیامی برای نوجوانان و جوانانی که علاقه‌مند به بازیگری هستند دارید؟
فضای حرفهای ما متاسفانه هنوز به سمت شایسته‌سالاری نمی‌رود. امروز شاید اول باید معروف شوی تا بازیگر شوی، نه برعکس. ولی من همیشه به تئاتر به عنوان بهترین و شریف‌ترین عرصه بازیگری اعتقاد دارم. در تئاتر استعدادهای درخشان زیادی هست که اگر فرصت پیدا کنند، می‌توانند در سینما و تلویزیون هم بدرخشند. ما باید به هم فرصت بدهیم، از موفقیت‌های همدیگر لذت ببریم و از شکست‌های هم خوشحال نشویم. این مسیر برای همه باز است و مردم در نهایت تصمیم می‌گیرند که چه کسی را دوست داشته باشند.
و اما حرف پایانی؟
من باور دارم این حرفه، حرفهای بی‌رحم است و خودش انتخاب می‌کند که چه کسانی ماندگار باشند. امیدوارم فرصت برابر برای همه باشد و مردم انتخاب کنند که من باقی بمانم یا نه. تاریخ هنر ما پر است از کسانی که آمدند و رفتند و کسانی که ماندگار شدند. من هم تلاش می‌کنم که در گروه دوم باشم.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه