خیمه صبر در واقعه کربلا

دختری که از دامان فاطمه (س) عطوفت و از نگاه علی (ع) شجاعت اموخت. در مدینه‌ دل‌ها، نغمه‌ صبرش تا همیشه به گوش می‌رسد. حضرت زینب (س) از همان کودکی در دامان علم، ایمان و شجاعت رشد کردند و تحت تربیت پدر و مادر بزرگوار خود، به قله های فضلیت و تقوا رسیدند .

پس از شهادت مادر بزرگوارشان، زینب (س) در جوانی پشتوانه  دوبرادر آسمانی شان بودند. در واقعه کربلا، نقش ایشان بی‌بدیل بود، نه فقط به‌عنوان خواهر و دلسوز اهل بیت، بلکه به‌عنوان پیام‌آور عاشورا، زنی استوار و آگاه که با خطبه‌های آتشین و کوبنده‌شان در کوفه و شام، پیام مظلومیت امام حسین (ع) را به گوش همه رساندند.

در تاریخ آمده است که وقتی کاروان اسرا را به شام بردند، شجاعت و سخنوری حضرت زینب (س) چنان عظمت و صلابت داشتند که یزید را در کاخ خود خوار و کوچک کردند. ایشان پرچم‌دار صبر و ایمان بودند و در سخت‌ترین لحظات، نگاهشان به رضای خداوند بود.ایشان فقط خواهر نبودند؛ پیام‌آور بودند.

در میان ویرانه‌ها، در اسارت و راه شام، در مقابل تاج و تخت ستم، قامتشان خم نشد و صدایشان لرزیدنی نبود.روز عاشورا، وقتی آسمان از خون گل های کربلا رنگین بود، زینب (س) ستون خیمه  صبر شده بودند. 

 حضرت زینب(س)، زنی است که نامش با شجاعت، عشق و پرستاری از دل‌های شکسته گره خورده است . پرستار دلسوز کودکان یتیم، تسکین‌دهنده‌ی بانوان پریشان، و مرهمِ دل زخمی امام سجاد (ع) بودند.

ایشان با اشک و ایمان، پرستاری را معنا کردند و از آن روز، هر دلی که برای درد دیگری می‌تپد، به یاد زینب است.