پانایی‌ها در قاب آموزش

روز خبرنگار بود. با شور و اشتیاق، وارد ساختمان شبکه دو سیما در انتهای خیابان الوند شدم؛ جایی که همیشه از پشت قاب تلویزیون فقط اسمش را شنیده بودم و هر گوشه‌اش بوی تجربه، تلاش و روایتگری می‌داد. مقصد من استودیوی برنامه «همشاگردی سلام» بود، برنامه‌ای که مخاطبش نوجوانان بودند.

با شروع ضبط، فضای استودیو از انرژی پر شد و آدم‌هایی دیده می‌شدند که با عشق کار می‌کردند. یکی از بخش‌های شیرین برنامه، حضور دبیر ریاضی خلاقی بود که با عشق، بازی و آموزه‌های اسلامی و قرآنی مفاهیم ریاضی را به دانش‌آموزان منتقل می‌کرد.

شیوه‌ تدریس او به‌گونه‌ای بود که گویی ریاضی را با زبان قلب، توضیح می‌داد. نگاهش به آموزش، مثل نگاه یک هنرمند به بوم نقاشی بود.

در ادامه برنامه، مربی هلال احمر از طرح «دادرس» گفت. طرحی که دانش‌آموزان را برای مقابله با بحران‌ها آماده می‌کند و روح مسئولیت‌پذیری و کمک‌رسانی را در آنان پرورش می‌دهد و به آنان یاد می‌دهد که چگونه در بحران‌ها کنار هم باشند و نترسند و نکات کلیدی برای زائران اربعین اباعبدالله الحسین(ع) داشتند که راحت‌تر مسیر پیاده روی کربلا را طی کنند.

یکی دیگر از مهمانان برنامه، دانشجویی بود که از خاطرات دلنشین دوران مدرسه گفت؛ از اولین جرقه‌های علاقه‌اش به خبرنگاری تا روزهایی که دغدغه‌اش دانش‌آموزان شدند و نکات کلیدی و توصیه‌هایی برای هر چه بهتر شدن کار ما داشت. چه زیبا بود که اولین گزارش خود را با تاریخ و ساعت دقیق انتشارش به یاد داشت.

در پایان مجری برنامه با لبخندی گرم و صمیمی عکس یادگاری گرفت، لحظه‌ای که هم در قاب دوربین ثبت شد و هم در دل ما ماندگار شد.

این حضور برای من تجربه‌ای فراموش نشدنی و سفری کوتاه و پر معنا به دنیای آموزش و رسانه بود.