آموزگار دبستان دخترانه ایلیایی ۲ ناحیه دو کرج:
زورگویی در مدارس، تهدیدی جدی برای سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان است
آموزگاردبستان دخترانه ایلیایی ۲ ناحیه دو کرج و شهرستان فردیس گفت: زورگویی در مدارس به تهدیدی جدی برای سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان تبدیل شده و کودکانی که شاهد خشونت در خانواده یا میان همسالان خود هستند، گاهی این رفتارها را الگوبرداری می‌کنند.
نسیم گودرزی در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد: «خشونت خانوادگی و الگو گرفتن کودکان از رفتارهای پرخاشگرانه در خانه یا میان همسالان،یکی از مهم‌ترین عوامل شکل‌گیری زورگویی در مدارس است.بسیاری از دانش‌آموزان زمانی که توجه مثبت و تشویق کافی دریافت نمی‌کنند،به دنبال جلب توجه منفی می‌روند و با رفتارهای خشونت‌آمیز،دیگران را مورد آزار قرار می‌دهند.پایین بودن عزت‌نفس و ضعف در مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله نیز از دیگر دلایلی است که کودکان را به سمت پرخاشگری سوق می‌دهد.»
گودرزی افزود: «بیشتر موارد زورگویی در مکان‌هایی رخ می‌دهد که نظارت کادر آموزشی کمتر است؛ مانند گوشه‌های حیاط، راهروها،سرویس‌های بهداشتی و حتی هنگام فعالیت‌های گروهی.دراین شرایط دانش‌آموزان قوی‌تر از موقعیت سوءاستفاده کرده و به همکلاسی‌های ضعیف‌تر خود زور می‌گویند.»
وی ادامه داد: «قربانیان زورگویی معمولاً با مشکلاتی مانند اضطراب،افسردگی،کاهش اعتمادبه‌نفس و افت تحصیلی مواجه می‌شوند آن‌ها کم‌کم علاقه خود را به مدرسه از دست داده و به دلیل ترس از تمسخر و آزار،دچار انزوا و کناره‌گیری اجتماعی می‌شوند.»
گودرزی بیان کرد:«نقش معلمان و کادر آموزشی در پیشگیری و مقابله با این معضل بسیار حیاتی است.ایجاد فضای امن و حمایتگر،آموزش مهارت‌هایی همچون «نه گفتن قاطع»همدلی،کارگروهی و حل مسئله به دانش‌آموزان از راهکارهای مؤثر برای مقابله با زورگویی است.معلمان باید با مداخله سریع و برخورد قاطع با رفتارهای خشونت‌آمیز،الگویی صحیح از احترام و برخورد اجتماعی برای دانش‌آموزان باشند.»
این آموزگار اضافه کرد:«از سوی دیگر، والدین نیز باید با دقت به نشانه‌های رفتاری فرزندان خود توجه کنند.اضطراب، افسردگی،افت تحصیلی،بی‌میلی به مدرسه، وسایل خراب یا بدن کبود شده می‌تواند نشانه قربانی بودن کودک باشد.در مقابل،رفتارهای پرخاشگرانه،تمایل به کنترل دیگران و نداشتن همدلی می‌تواند بیانگر عامل زورگویی بودن کودک باشد.»
گودرزی اظهارکرد:«پیامدهای بلندمدت زورگویی،تنها به دوران مدرسه محدود نمی‌شود.قربانیان ممکن است درآینده با مشکلات روحی و اجتماعی جدی روبه‌رو شوند زیرا دانش‌آموزان زورگو نیز در صورت اصلاح نشدن،احتمال گرایش به بزهکاری،اعتیاد و خشونت‌های بیشتر درجامعه را خواهند داشت.این چرخه خشونت می‌تواند از خانواده آغاز شده و تا محیط کار و زندگی اجتماعی ادامه یابد.»
وی درپایان گفت:«کارشناسان تأکید می‌کنند که تنها راهکار مؤثر،آموزش و فرهنگ‌سازی است. مدارس باید برنامه‌های پیشگیرانه و آموزش مهارت‌های زندگی همچون مسئولیت‌پذیری،گفت‌وگوی محترمانه و احترام متقابل را جدی بگیرند. افزایش نظارت کادرآموزشی در نقاط پرخطر،همکاری نزدیک معلمان،مشاوران و والدین و تشویق دانش‌آموزان به حمایت از قربانیان به جای سکوت،می‌تواند فضای مدرسه را برای همه دانش‌آموزان امن‌تر کند.»
ارسال دیدگاه