حضور پرشکوه مردم فردیس در سالگرد ارتحال امام خمینی (ره)

در این روز، هزاران نفر از مردمان مؤمن و انقلابی شهرستان فردیس، از پیر و جوان، زن و مرد، با پای دل راهی سفری شدند که مقصدش مرقد بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، امام خمینی (ره) بود؛ اما در باطن، هدف چیزی فراتر از حضور فیزیکی بود. آن‌ها آمده بودند تا بمانند، تا عهد ببندند، تا نسل‌ها را به یکدیگر پیوند دهند و بگویند که خط امام، همچنان زنده و جاری است.

سحرگاه چهاردهم خرداد، در حالی‌که اغلب مردم هنوز در خواب بودند، محلات فردیس بیدار شده بودند.صدای زمزمه دعا، همهمه مردم در مقابل مساجد و پایگاه‌های بسیج، و نگاه‌های مشتاقی که در انتظار حرکت بودند، حکایت از عزم جدی برای شرکت در آیینی داشت که سال‌هاست در حافظه جمعی مردم ایران جا خوش کرده است.

در میانه این صحنه‌های پرشور، کاروان‌هایی که با نظم و هماهنگی کامل شکل گرفته بودند، آماده اعزام شدند.طبق اعلام فرمانده سپاه ناحیه امام رضا (ع)، بیش از ۳۵۰۰ نفر از مردم فردیس در قالب کاروان‌های منظم به مرقد مطهر امام خمینی (ره) اعزام شدند. این اعزام گسترده با بهره‌گیری از ۶۷ دستگاه اتوبوس از مناطق مختلفی مانند فردیس، مشکین‌دشت، فرخ‌آباد و زیبادشت انجام شد.

هم‌زمان، کاروانی پیاده متشکل از ۲۵۰ نفر که از روز سیزدهم خرداد حرکت خود را آغاز کرده بودند، نیز با پای پیاده، پس از ساعت‌ها پیمایش مسیر، خود را در بامداد چهاردهم خرداد به مرقد مطهر رساندند.در میان این کاروان، نوجوانان بسیجی، طلاب، خانواده‌های معظم شهدا، سالمندان و بانوان حضور داشتند. این کاروان، نماد پیوند نسل‌ها و استمرار روحیه انقلابی در دل مردم بود.

گزارشگر بودن یعنی شنیدن صدای مردم، لمس دغدغه‌های‌شان، و روایت آنچه شاید در قاب دوربین نگنجد. وقتی در میان زائران فردیسی قدم می‌زدم و با مردم صحبت می‌کردم، جملاتی شنیدم که نه به عنوان پاسخ، بلکه به عنوان سندی زنده از روحیه انقلابی این مردم، در ذهنم حک شد.

در میان جمعیت، گفت‌وگو با مردم بخشی جدانشدنی از گزارش میدانی بود؛ هر جمله‌ای که شنیده می‌شد، گویی تکه‌ای از پازل عشق و وفاداری به امام راحل بود. یکی از بانوان میان‌سال، در حالی‌که دست نوه‌اش را گرفته بود، با لحنی آرام اما مصمم گفت که آن‌ها فقط به یک سفر ساده نیامده‌اند، بلکه آمده‌اند عهدی دوباره ببندند؛ «امام خمینی برای ما فقط یک اسم نیست؛ او راهی است که هنوز ادامه دارد.»

در کنار او، جوانی ایستاده بود که شور خاصی در کلامش موج می‌زد. با صدایی رسا و چشم‌هایی پرامید گفت: «من متولد بعد از رحلت امام هستم، ولی گاهی فکر می‌کنم او هنوز زنده است.حرف‌هایش برای امروز ماست، برای فرداهای ما. باید بیایم، تا بفهمم کجا ایستاده‌ام و اندکی آن‌سوتر، مردی سالمند که عصایش را محکم در دست گرفته بود، آهسته اما با اطمینان بیان کرد: «وقتی با امام بودیم، ترس نداشتیم. حالا هم که نیست، فقط می‌خواهیم مثل او باشیم. آن‌قدر راهش را رفته‌ایم که بلدیم بدون حضور جسمش هم راه را ادامه دهیم.»

این‌ها فقط چند جمله نبودند؛ گویی آیینه‌ای بودند از وفاداری نسلی که امام را دیده بود، و نسلی که امام را از جان شنیده و درک کرده است.

حسین شیزرپور، فرماندار شهرستان فردیس در گفت‌وگویی پیرامون این اعزام اعلام کرد:«با همکاری همه‌جانبه سپاه، شهرداری، نیروی انتظامی، آموزش و پرورش و سایر نهادها، اعزام زائران با آرامش کامل و هماهنگی بالا صورت گرفت. این انسجام، حاصل روحیه جهادی نهادهای ماست.»

خدمات پشتیبانی گسترده‌ای در مسیر و مقصد ارائه شد؛ از توزیع صبحانه پیش از حرکت گرفته تا تهیه ناهار در مرقد، استقرار تیم‌های امدادی، پزشکی، و همچنین حضور گروه‌های فرهنگی که با برنامه‌های قرآنی و سرودهای حماسی، فضا را رنگی تازه بخشیدند.حضور پررنگ تیم‌های انتظامی و پشتیبانی نیز ضامن امنیت و آرامش کاروان‌ها بود.

با رسیدن کاروان‌ها به مرقد مطهر، همه چیز حال و هوای دیگری یافت. اشک‌هایی که برگونه‌ها جاری می‌شد، دستانی که به دعا بلند شده بود، و نگاه‌هایی که به تصویر امام دوخته شده بود، گویی فصل تازه‌ای از حیات معنوی آغاز کرده بود.

سخنرانی مقام معظم رهبری، محور مراسم بود. سخنانی که چون همیشه، دقیق، راهبردی، آینده‌نگرانه و بیدارگر بود. مردم فردیس، همراه با سایر زائران سراسر کشور، با دلی آرام و ذهنی بیدار، پای این سخنان نشستند.

مسیر طولانی اما پربرکت پیاده‌روی از فردیس تا تهران، شاید برای برخی سخت باشد،اما برای کاروانی که عاشقانه آمده بودند، هر قدم عبادتی بود. در گفت‌وگو با یکی از نوجوانان بسیجی شرکت‌کننده در این کاروان، او با نگاه مطمئن گفت:«این مسیر برای من مثل مدرسه است. هر قدمی که برداشتم، چیزی آموختم. از صبر، از رفاقت، از ایمان...»

یکی دیگر از شرکت‌کنندگان افزود:«این مسیر، نماد مقاومت است. اگر نسل قبل با دست خالی جلوی دشمن ایستاد، ما هم با پای تاول‌زده تا مرقد امام می‌آییم. این کمترین کاری‌ست که می‌توانیم انجام دهیم.»

سرهنگ جعفر فلاح‌نژاد، فرمانده سپاه ناحیه امام رضا (ع)، در سخنان خود تأکید کرد:«چیزی که امسال بیش از همیشه جلوه‌گر بود، حضور نسل جوان و نوجوان در کنار پیشکسوتان انقلاب بود. این حضور، ثابت می‌کند که امام تنها یک خاطره نیست، بلکه یک جریان زنده و تمدن‌ساز است که هنوز در جان مردم جاری است.»

او با اشاره به حضور خانواده‌ها، از مادری گفت که با فرزند خردسالش در صف اول نشسته بود، و پدربزرگی که با چفیه‌ای کهنه و عصایی قدیمی، اما گامی استوار، خود را به مرقد رسانده بود.«این، یعنی تداوم. یعنی راه هنوز ادامه دارد.»

در پایان مراسم، خستگی در چهره‌ها مشهود بود، اما رضایت در نگاه‌ها موج می‌زد. مردم فردیس در این روز، آمده بودند تا بگویند که هنوز هم پیمان‌شکنی نکرده‌اند، که هنوز هم با امام و رهبر انقلاب عهدی ناگسستنی دارند.

یکی از بانوان در راه بازگشت عنوان کرد:«چهاردهم خرداد، روز وداع نیست. روز دیدار دوباره است.ما هر سال می‌آییم تا فراموش نکنیم که که بودیم، کجا ایستاده‌ایم، و باید به کجا برسیم.»

چهاردهم خرداد در فردیس، فقط یک روز تقویمی نبود؛ روزی برای تجدید حیات روحی، بازنگری در هویت، و تجدید بیعت با ارزش‌هایی بود که انقلاب اسلامی را ساختند. حضور هزاران نفر از این شهرستان، گواهی بر عمق تعهد مردم به خط امام و رهبر انقلاب بود.

مردم فردیس در این روز، نه تنها با زبان، بلکه با گام‌های استوار و قلب‌هایی عاشق، عهدی دوباره بستند؛ عهدی که بر برگ‌های تقویم ثبت نمی‌شود، اما در تاریخ این ملت، ماندگار خواهد ماند.