دبیر زبان در گفت و گو با پانا:
معلمی قدم گذاشتن در حریم مقدس تربیت است
نظرکهریزی (پانا) - دبیر زبان منطقه نظرکهریزی که سال‌هاست با وضو و احترام وارد کلاس درس می‌شود، باور دارد معلمی ادامه راه پیامبران بوده و رسالتی برای روشن کردن چراغ معرفت در دل دانش‌آموزان و ساختن فردایی که انتخاب آن در گرو تلاش امروز آنان است.
حسن کیانی‌مهر، معلمی از دیار نظرکهریزی است که عشق، اخلاق و انسانیت را در مسیر معلمی درهم آمیخته و شوقی تازه در دل دانش‌آموزان می‌نشاند. او مصداق روشن معلمی است که تدریس را نه به‌عنوان شغل، بلکه رسالتی انسانی و معنوی درک کرده است.
گفت‌وگو با معلمانی که رسالت آموزش را با عشق، مسئولیت‌پذیری و معنویت در هم آمیخته‌اند، فرصتی ارزشمند برای شناخت هرچه بیشتر چراییِ ماندگاری تأثیر آنان بر نسل‌های مختلف است. حسن کیانی‌مهر، دبیر و سرگروه زبان انگلیسی منطقه نظرکهریزی، از جمله معلمانی است که باورهای عمیق، اخلاق حرفه‌ای و نگاه انسانی‌اش به تعلیم و تربیت، تصویری روشن از یک معلم مسئول و دغدغه‌مند ارائه می‌دهد. آنچه در ادامه می‌آید، متن مصاحبه‌ای تفصیلی با وی است.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و از تحصیلات، رشته تحصیلی، دستاوردها و زندگی‌تان برای ما بگویید.
اینجانب حسن کیانی‌مهر در خانواده‌ای باورمند و مذهبی در شهرستان مراغه دیده به جهان گشودم. مسیر تحصیلی من از کودکی تا پایان متوسطه با توفیقات ارزشمند همراه بود و همواره شاگرد اول مدرسه بودم. این تلاش‌ها در نهایت به کسب رتبه‌ای مطلوب در آزمون فرهنگیان انجامید.
تحصیل در رشته زبان انگلیسی در دانشگاه فرهنگیان، انتخابی بود که به‌ظاهر اتفاقی، اما در باطن ریشه‌دار در عشق من به همنوعان و ارتباط انسانی بود. باور دارم که مدرسه تنها محیطی برای آموزش نیست، بلکه جایگاه تربیت جان و اندیشه است. شاید به همین دلیل است که در تمام سال‌های تحصیل و تدریسم، هرگز بدون طهارت و وضو وارد مدرسه نشده‌ام.
در کنار تدریس و مسئولیت سرگروهی آموزشی، افتخار دیگری نیز نصیبم شده است. اقامه نماز جماعت در مدرسه. این فرصت را نعمتی گران‌بها می‌دانم و از اینکه می‌توانم در کنار دانش‌آموزان در لحظة عبادت همراه باشم، احساس رضایت و افتخار می‌کنم.
چه چیزی شما را به مسیر معلمی هدایت کرد؟ آیا تنها علاقه بود؟
علاقه و اشتیاق به انسان‌ها و ارتباط با جامعه، مهم‌ترین دلیل انتخاب این مسیر بود. آموزش و تربیت نسل آینده برای من فقط یک شغل نیست، بلکه وظیفه‌ای انسانی و اخلاقی است. استعداد و توانایی‌هایی که در خود می‌دیدم، مرا مطمئن کرد که می‌توانم در این مسیر اثرگذار باشم و امروز نیز با افتخار در خدمت دانش‌آموزان عزیزم هستم.
آیا در اوقات فراغت مطالعه آزاد دارید؟
بیشتر مطالعه آزاد من در حوزه روان‌شناسی است. در کنار مطالعه کتاب، یکی از علاقه‌مندی‌هایم مشاهده تعاملات اجتماعی در پارک‌هاست. این مشاهدات برایم پلی میان دانش نظری و تجربه عینی زندگی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود رفتارهای انسانی را عمیق‌تر درک کنم. این فعالیت برای من نه‌تنها جنبه آموزشی، بلکه حس آرامش و ارتباط با جامعه نیز دارد.
از روش تدریس خود بگویید. چگونه تدریس می‌کنید؟
روش تدریس باید براساس سطح و نیاز دانش‌آموزان تنظیم شود به‌ویژه در زبان انگلیسی که به تعامل و انعطاف بیشتری نیاز دارد. معمولاً هر جلسه با ارزیابی ابتدایی شروع می‌شود تا بتوانم روش مناسب را برای آن کلاس انتخاب کنم.
در برخورد با دانش‌آموزان بازیگوش، تلاش می‌کنم شخصیت، سوابق تحصیلی و وضعیت روحی هر فرد را در نظر بگیرم. رفتار یک دانش‌آموز مؤدب و مستعد که ناگهان شیطنت می‌کند با رفتار دانش‌آموزی با سابقه متفاوت، یکسان نیست و واکنش من نیز باید متناسب با آن باشد. هدفم همیشه حفظ آرامش کلاس و ایجاد انگیزه در دانش‌آموز است. این رویکرد زمینه رشد فردی و آموزشی آنان را فراهم می‌کند.
آیا مشکلات شخصی بر تدریس شما تأثیر می‌گذارد؟ اگر عصبی شوید، این عصبانیت را بر دانش‌آموز تخلیه می‌کنید؟
بدیهی است که مشکلات شخصی می‌توانند بر تمرکز هر معلمی اثر بگذارند. من نیز از این قاعده مستثنا نیستم. اما همیشه تلاش کرده‌ام که این مسائل را مدیریت کنم تا خللی در روند آموزش ایجاد نشود.
حتی در مواقعی که پزشک به استراحت توصیه کرده، وظیفه خود دانسته‌ام در کلاس حاضر شوم. دیدن شور و اشتیاق دانش‌آموزان، انرژی عجیبی به من می‌دهد که بسیاری از دغدغه‌ها را کم‌رنگ می‌کند.
اعتقاد دارم تخلیه خشم بر دانش‌آموز نه‌تنها غیراخلاقی است، بلکه با فلسفه معلمی در تضاد است. بنابراین با کنترل هیجانات و مسئولیت‌پذیری تلاش می‌کنم همیشه بهترین نسخه خودم باشم و هرگز بار مشکلات شخصی را بر دوش دانش‌آموز نگذارم.
برداشت شما از جمله «معلمی شغل انبیاست» چیست؟
این جمله گران‌بها به معنای برابری معلمان با پیامبران نیست، بلکه اشاره به اشتراک در رسالتی مقدس دارد. رسالت هدایت، روشنگری و تربیت. پیامبران نخستین آموزگاران بشر بودند و راه هدایت را از مسیر تعلیم و تربیت آغاز کردند. بنابراین معلمی ادامه همان مسیر نورانی است، مسیری که جهل را از میان می‌برد و چراغ معرفت را روشن می‌کند.
یک جمله به دانش‌آموزانتان بگویید تا از شما به یادگار بماند.
«زندگی همیشه با ما سخت می‌گیرد یا امروز سختیِ شیرین درس خواندن را انتخاب می‌کنیم، یا فردا سختیِ تلخِ نداشتن انتخاب را. آن سختی را برگزینید که مالک فردایتان کند. هیچ‌وقت برای شروع دوباره دیر نیست.»
ارسال دیدگاه