دختری که با مدادش تاریخ می‌کشد؛
درخشش فائزه یوسفی، دانش‌آموز روستای علی‌آباد هشترود در مسابقه نقاشی سیاه‌قلم
نظرکهریزی (پانا) - صحبت با فائزه یوسفی، دانش‌آموز پایه هشتم از روستای علی‌آباد هشترود، بیش از یک گفت‌وگو، شنیدن سرودی از پشتکار، ایمان و عشق بود. دختری که با مدادش نه فقط تصویر، بلکه تاریخ رویاهایش را می‌کشد؛ رویاهایی که از دل یک روستا برخاسته‌اند و حالا تا آسمان هنر ایران امتداد یافته‌اند.
به گزارش خبرگزاری پانا؛ فائزه یوسفی، دانش‌آموز پایه‌ی هشتم از روستای علی‌آباد هشترود، در مسابقه‌ی فرهنگی و هنری نقاشی سیاه‌قلم موفق به کسب مقام اول شد؛ افتخاری که شادی و غرور را به خانواده، معلمان و دوستانش هدیه کرد.
او درباره‌ی واکنش اطرافیانش گفت:«وقتی خبر را به خانواده‌ام دادم، از شوق گریه کردند. برایشان افتخار بود که نام دخترشان به عنوان هنرمندی برگزیده مطرح شده است. دوستانم به من تبریک گفتند و خانم خلیل‌نو، مدیر عزیزمان که مرا به شرکت در مسابقه تشویق کرده بودند، این موفقیت را در کانال مدرسه منتشر کردند. حس کردم توانسته‌ام گوشه‌ای از زحماتشان را جبران کنم.»
فائزه درباره‌ی تأثیر این موفقیت بر مسیر هنری‌اش افزود:«این مقام باعث شد اعتماد به نفسم چند برابر شود. حالا می‌خواهم در مسابقات فرهنگی دیگر هم شرکت کنم و چهره‌ای زیباتر از هنر سیاه‌قلم را به بینندگان نشان دهم.»
او با نگاهی عمیق به آینده، آرزوی بزرگی در سر دارد:«می‌خواهم همچون استاد فرشچیان، هنر ایرانی را در جهان سربلند کنم. آرزو دارم روزی تابلویی بزرگ به امام زمان (عج) تقدیم کنم و آثارم در حرم امام حسین (ع) و امام علی (ع) نصب شود.»
این دختر هنرمند زندگی در روستا را الهام‌بخش هنر خود می‌داند: «روستا چون از آلودگی‌ها دور است، آسمانی پر از ستاره و طبیعتی آرام دارد. همین زیبایی‌ها الهام من در نقاشی‌اند. من هنر را وسیله‌ی پول و مقام نمی‌دانم، بلکه ابزاری برای آرامش قلب و گفت‌وگوی درونی‌ام با خدا.»
او درباره‌ی اثر برگزیده‌اش گفت: «در نقاشی‌ام که تصویری از امام علی (ع) بود، سعی کردم با نهایت احترام و عشق کار کنم. گلزاری را در زیر پای ایشان کشیدم که از طبیعت روستایم الهام گرفته بود؛ تا نشان دهم امام علی (ع) مظهر زیبایی روح خداوند است.»
فائزه لحظه‌ی شنیدن نامش به عنوان نفر اول را چنین توصیف می‌کند: «باورم نمی‌شد! شوق و افتخار عجیبی داشتم. وقتی در جشن غدیر جایزه‌ام را دریافت کردم، حس غرور ملی و ایمانی را در کنار مردم کشورم تجربه کردم.»
او درباره‌ی مسیر هنری‌اش می‌گوید: «گرچه در روستا زندگی می‌کنیم، اما به لطف نزدیکی به شهرستان، از امکانات لازم برخورداریم. همین باعث شد بتوانم لوازم مورد نیازم را تهیه کنم و با تلاش بیشتر پیش بروم.»
در پایان، فائزه یوسفی از همه‌ی معلمان، خانواده و دوستانی که در مسیر موفقیت همراهش بودند قدردانی کرد و گفت: «از اینکه توانستم نماینده‌ای کوچک از دختران روستایی ایران باشم، خوشحالم. امیدوارم روزی بتوانم نام کشورم را در عرصه جهانی درخشان‌تر کنم.»
ارسال دیدگاه