خون کودکان، آغوش وطن را رنگین کرد؛ غم «علیسان» و «طاها» در قلب‌های مردم قهرمان تبریز جاودانه خواهد ماند

در میان سایه‌های غمگین یک بعدازظهر، کوچه‌های قدیمی شهر تبریز شاهد جمعی سکوت‌شکنان بود. دو کودک، دو نور درخشان که زندگی‌شان در یک لحظه به تاریکی کشیده شد، در آغوش زمین، سرد و بی‌جان آغشته به خون افتاده بودند.

آنها فقط می‌خواستند بازی کنند، همان‌طور که کودکان در هر گوشه‌ای از جهان آرزوی آن را دارند. توپ‌ها در هوا می‌رقصیدند و خنده‌هایشان کوچه را پر از شادی می‌کرد. اما ناگهان، آسمان شاهد ورود دشمنان بود. پهپادهای دشمن، با بال‌های آهنین خود، سایه‌ای از ترس و مرگ را بر آن مکان انداختند.

ترکش‌های انفجار، همچون دست‌های خشمگین، به سمت کودکان در حرکت بود. در یک لحظه، دو روح بی‌گناه به ملکوت اعلی پرواز کردند. زمین، شاهد اشک‌های جاری مادر و پدری بود که فرزندان خود را از دست داده بودند. فریادهای درد و غم، کوچه را پر از اندوه کرد.

تشییع جنازه، صحنه‌ای بود که قلب هر بیننده‌ای را می‌فشرد. کودکان در آغوش هم، همچون دو گل سرخی بودند که در کنار هم شکوفا شده بودند، اما اکنون در گلوی خاک مدفون بودند. مردم، با چشمانی اشکبار، به سوی مقبره‌شان نگاه می‌کردند و یاد آن لحظات شاد و بی‌گناهی را که دیگر بازنخواهد گشت، زنده می‌کردند.

این تراژدی، یادآور فداکاری‌های بسیاری بود که در راه آزادی و استقلال این سرزمین انجام شده است. رژیم صهیونیستی، با تجاوز به کشورمان، نشان داد که چگونه خشونت و نفرت را به جای صلح و دوستی می‌آورد. اما خون این کودکان شهید، بهای آزادی را گران‌تر از همیشه نشان می‌داد.

در این روز غمگین، مردم سوگوار، با حضور در تشییع جنازه، اتحاد و قدرت خود را به نمایش گذاشتند. آنها با غم و فریاد پیمان بستند که یاد این دو کودک را زنده نگه دارند و برای آینده‌ای روشن‌تر، با امید و ایمان، گام بردارند.

روح این دو شهید کوچک «علیسان» و «طاها»، امروز در موجی از غم و فریاد در آغوش وطن آرام گرفتند و در قلب‌های همه ما جاودانه خواهند ماند.