مسیر فرزند شهیدم، مسیری آگاهانه و با بصیرت کامل بوده است

به گزارش خبرنگار پانا از یزد، پر فروغ‌تر از آفتاب، استوارتر از کوه، و عمیق‌تر از اقیانوس. این است توصیف مادران شهدا؛ بانوانی که عزیزترین گوهر وجود خویش را در طبق اخلاص نهادند و به اجابت دعوت دین و میهن، لبیک گفتند.

آنان که نه تنها جان‌سپردن را به فرزند آموختند، که در سکوت‌های طولانی پس از شهادت، با صبری اسطوره‌ای، ادامه راه را معنا بخشیدند. مادر شهید، خود شمعی است که می‌سوزد تا نور آرمان‌های فرزندش را در تاریکی‌های تاریخ روشن نگاه دارد. پاسداشت این قهرمانان خاموش، تنها ادای دِینی کوچک در برابر اقیانوس رنج و عظمت آنان است. تکریم مادران شهدا، تکریم ایمان است، تکریم پایمردی است، تکریم عشقی است که در گذر از بوته آتش، به الماس تبدیل شد.

در ادامه، به گوشه‌ای از زندگی و خاطرات یکی از این شیرزنان، فاطمه ایزدپناه، مادر شهید علی‌اکبر کوروش‌فر، می‌پردازیم.

مادر شهید در گفت‌وگو با پانا با اشاره به خاطره‌ای کوتاه و عمیق از روز تشییع پسر شهیدش گفت: «در آن روز، هنگامی که پیکر علی را برای خاک‌سپاری می‌بردند، برادرش شاهد لحظه‌ای عجیب و معنوی بوده است. برادر شهید تعریف کرده بود که علی،  هنگامی که در قبر قرار می‌گرفت، چشمان خود را گشود و نگاهی عمیق و جانسوز به او کرد؛ نگاهی که مستقیم به دل نشست و سپس چشمانش را برای همیشه بست.»

مادر شهید این صحنه را سندی زنده و ملموس از لحظه‌ای روحانی دانست و  افزود: « این نگاه، برایم پیام آور این حقیقت بود که مسیر علی، مسیری آگاهانه و با بصیرت کامل بوده است.»

به گفته وی: «علی این راه را کورکورانه نپیموده، بلکه با عزمی راسخ و میراثی از ایمان قلبی پیش رفته است.»

فاطمه ایزدپناه تصریح کرد:  «خودم نیز در این مسیر، نه از روی اجبار، بلکه با اختیار و بر پایه باوری عمیق قدم گذاشته ام.»

مادر شهید در پایان، با یادآوری دیگر خاطرات پرشور فرزندش،  از تلاوت قرآن بر تابوت او تا شادی‌های شیرین روزهای کودکی، خاطرنشان کرد:  «زندگی علی سرشار از لحظات معنادار و برنامه‌هایی الهی بود.»