فاطمیه ؛ هنگامه‌ اندیشیدن به راهی روشن در زندگی امروز

اگر بخواهیم ادامه‌دهنده‌ی مسیر او باشیم، باید در زندگی روزمره‌مان، همان آرامش و وقار را بیاموزیم؛ همان مهربانی که در دل‌های خسته امید می‌کاشت، و همان استواری که در برابر سختی‌ها، کوه‌ها را به حیرت واداشت. راه او، راهی است که در هر لحظه‌ی زندگی می‌تواند به ما بیاموزد چگونه در برابر ناملایمات، با صبر و ایمان ایستادگی کنیم و چگونه در برابر انسان‌ها، با مهر و عطوفت رفتار نماییم.  

حضرت فاطمه(س)، در خانه‌ی کوچک خویش، بزرگ‌ترین مدرسه‌ی انسانیت را بنا نهاد؛ مدرسه‌ای که درس‌هایش نه در کتاب، بلکه در رفتار و سلوک او آشکار بود. او نشان داد که عظمت، در سادگی است؛ و حقیقت، در صداقت و پاکی جلوه می‌کند. هر حرکت او، هر کلام و هر سکوتش، نشانی از ایمان و معرفت بود؛ و همین ویژگی‌هاست که امروز نیز می‌تواند چراغ راه دل‌های جوینده باشد.  

ادامه دادن راه او، یعنی در هر قدم، به نور و عدالت اندیشیدن؛ یعنی در هر نگاه، مهر و عطوفت را جاری ساختن؛ یعنی در هر تصمیم، حقیقت را برگزیدن، هرچند دشوار باشد. این راه، راهی است که انسان را از تاریکی‌های دنیا به سوی روشنایی هدایت می‌کند و او را به سرچشمه‌ی آرامش و یقین می‌رساند.  

ایام فاطمیه، فرصتی است برای بازگشت به این معنا که زندگی، تنها در ظاهر نیست؛ بلکه در عمق جان، در انتخاب‌های کوچک و بزرگ، می‌توان راهی را پیمود که به حقیقت منتهی شود. این روزها، یادآور آن است که هر انسان می‌تواند با انتخاب‌های درست، با صداقت و با ایستادگی، مسیر خویش را به سوی نور تغییر دهد.  

حضرت فاطمه (س)، با وجود خویش، به ما آموخت که انسانیت در خدمت به دیگران معنا می‌یابد و ایمان در صبر و استقامت شکوفا می‌شود. او چراغی است که اگر دل‌ها به سویش گره بخورند، مسیر زندگی روشن‌تر خواهد شد و انسان‌ها خواهند آموخت که چگونه در سختی‌ها، امید را زنده نگاه دارند؛ پس در این روزها، بیاییم نه تنها به یاد غربت او اشک بریزیم، بلکه در دل‌های خود عهدی تازه ببندیم: عهدی برای زیستن با صداقت، برای بخشیدن با بزرگواری و برای ایستادن در برابر ظلم با شجاعت. بیایید راهی را آغاز کنیم که بانوی نور آن را آغاز کرد؛ راهی که به حقیقت، عدالت و مهر ختم می‌شود و می‌تواند جان‌های ما را به روشنایی پیوند دهد.