دفتر آزادی با جوهر ایمان

روز دانش‌آموز، فقط یک روز نیست، روزی‌ست که دفتر تاریخ با اشک و خون ورق خورد، روزی‌ست که صدای حق‌خواهی از حنجره‌ی نوجوانان برخاست و بوی‌غیرت، در حیاط مدرسه پیچید.

آبان بود، اما دل‌ها بهاری‌تر از همیشه می‌تپیدند.قلم‌ها بر نیمکت‌ها جا ماندند، و کفش‌هایی کوچک در کوچه‌های تاریخ، ردّی از بزرگی برجا گذاشتند. آن روز، دانش‌آموزان تنها مشقِ آزادی نوشتند، با جوهری از شجاعت، و کلمه‌هایی از جنس ایمان.

ما امروز وارث همان دفتر نیمه‌تمامیم؛ وارث لبخندهایی که پشت اشک پنهان شد، وارث رؤیای نسلی که می‌خواست آسمان، برای همیشه آبی بماند.

دانش‌آموز بودن یعنی ادامه دادن، یعنی باور به فردایی که از دل تاریکی زاده می‌شود. یعنی بستن بند کفش‌های امید، و رفتن به سمت آینده، با دلی روشن‌تر از صبح.

ما با هر قدم، ادامه‌ی آن راهیم؛ با هر واژه، پاسدار آن فریادیم. تا روزی که صدای عدالت و روشنایی، در تمام کلاس‌های جهان طنین‌اندازد.

روز دانش‌آموز مبارک، به آنان که درس را با عشق معنا کردند، و به ما، که هنوز با دلی سرشار از ایمان، به تخته‌ی فردا نگاه می‌کنیم.