از هیاهوی خیابان تا فریاد امید نسل جوان

امروز خیابان ولیعصر شهریار پر از شور و هیجان بود؛ صدای قدم‌های ما، فریادهای “مرگ بر آمریکا” و پلاکاردهایی با شعارهای انقلابی، همه با هم در هم آمیخته بودند تا یک پیام واحد را به گوش جهان برسانند. دانش‌آموزان امروز، ادامه‌دهندگان راه استقلال و آزادی هستند.

 وقتی وارد خیابان شدیم، هیجان در وجودم موج می‌زد.جمعیت هم‌سن و سال‌هایم، همه با لباس‌های فرم و دست‌های پر از پلاکارد، انرژی و انگیزه‌ای شگفت‌انگیز داشتند.هر قدم که برمی‌داشتیم، حس می‌کردم بخشی از تاریخ را زنده می‌کنیم؛ لحظه‌ای که یاد و راه شهدای ۱۳ آبان را گرامی می‌داریم و پیام مقاومت و امید را فریاد می‌زنیم.

پلاکاردها و شعارها نه تنها بیانگر اعتراض به ظلم و استکبار بود، بلکه انعکاسی از ایمان و باور ما به آینده‌ای روشن و آزاد بود. حس می‌کردم هر کلمه‌ای که فریاد می‌زدیم، صدای همه دانش‌آموزان ایران را در یک مسیر مشترک به هم وصل می‌کند.

مسیر راهپیمایی پر از شور و شادی و همزمان درس‌های بزرگی بود؛ درس اتحاد، مسئولیت‌پذیری و اهمیت نقش ما در حفظ ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب. همراه با دوستانم قدم می‌زدیم و در دل هر یک از ما، انگیزه‌ای تازه برای تلاش و ادامه مسیر شکل می‌گرفت.

 این روز، نه فقط یک روز راهپیمایی، بلکه تجربه‌ای ماندگار شد که به من آموخت صدای جوانان، وقتی با ایمان و همت همراه شود، می‌تواند قدرتی بزرگ داشته باشد. هر بار که یاد این مسیر و هیجان آن می‌افتم، قلبم پر از امید و عشق به ایران و آینده نسل ما می‌شود.