هنرمند توانمند:
«معلولیت» محدودیت نیست؛ این شهر است که نیاز به بازنگری دارد
شهرری دو(پانا)- هنرمند پرتوان، توانمندی را مفهومی فراتر از محدودیت‌های جسمی دانست و بر نقش اراده، حمایت اجتماعی و فرصت‌های برابر در تحقق توانایی‌های افراد دارای معلولیت تأکید کرد؛ او باور دارد که جامعه باید نگاه ترحم‌آمیز را کنار گذاشته و زمینه حضور مؤثر این افراد را در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی فراهم سازد.
ندا عزیزی، هنرمند و فارغ‌التحصیل رشته مهندسی کامپیوتر، با وجود محدودیت جسمی، سال‌هاست در حوزه‌های فرهنگی و هنری فعالیت دارد. او نمونه‌ای الهام‌بخش از اراده، پشتکار و خودباوری است و نشان داده است که توانمندی، وابسته به شرایط جسمانی نیست.
عزیزی در گفت‌وگو با خبرنگار پانا با اشاره به فعالیت‌های خود گفت: «در کنار بازیگری تئاتر و اجرای مراسم‌های محلی، ترویج کتابخوانی میان کودکان یکی از دغدغه‌های اصلی من است.»
او با راه‌اندازی یک کافی‌نت در محله خود، بخشی از آن را به فروش لوازم‌التحریر و بخشی دیگر را به کتابخانه‌ای کوچک برای کودکان اختصاص داده است؛ فضایی که به گفته‌ی او «نه‌تنها محل کار، بلکه پاتوقی فرهنگی برای نسل جدید» است.
این هنرمند با بیان اینکه افراد دارای معلولیت علاوه بر محدودیت‌های جسمی، با موانع فرهنگی و محیطی روبه‌رو هستند، افزود: «نبود مناسب‌سازی معابر شهری و باورهای نادرست جامعه از بزرگ‌ترین چالش‌های ماست. گاهی موانع فرهنگی و تصاویر کلیشه‌ای رسانه‌ها از خود معلولیت سخت‌تر است. با مهارت‌هایم توانسته‌ام محدودیت‌ها را مدیریت کنم، اما جدول‌های غیراستاندارد و فضاهای غیرقابل دسترس هنوز مانع‌اند.»
عزیزی با اشاره به نقش خانواده و معلم دوران ابتدایی خود در مسیر رشدش گفت: «معلم کلاس اولم به من آموخت که در جامعه مستقل باشم و حتی بدون حضور خانواده بتوانم امور خود را انجام دهم. این آموزش‌ها و حمایت‌ها پایه‌ی اعتمادبه‌نفس من شدند.»
او درباره تجربه خود در مسیر استخدام دولتی توضیح داد: «در آزمون ویژه افراد دارای معلولیت پذیرفته شدم و مراحل کتبی و گزینش را با موفقیت طی کردم، اما در کمیسیون پزشکی به دلیل شدت معلولیتم رد شدم. این در حالی بود که برای تدریس شبکه و کامپیوتر در دبیرستان پذیرفته شده بودم، اما فرصت اثبات توانایی‌هایم را نیافتم.»
این فعال فرهنگی با رد استفاده از واژه «خاص» برای توصیف افراد دارای معلولیت گفت: «ما افراد دارای معلولیت هستیم، به همین سادگی. جامعه باید ما را همان‌طور که هستیم بپذیرد، نه با نگاه ترحم‌آمیز.»
عزیزی خطاب به افراد دارای معلولیت تأکید کرد: «باید با مطالبه‌گری و پیگیری حق مناسب‌سازی، به تغییر نگاه جامعه کمک کنیم. من معلول نیستم، این شهر است که معلول است؛ شهری که پاسخگوی نیازهای همه شهروندانش نیست.»
او در پایان سخنانش گفت: «سختی‌ها برای همه وجود دارد، اما برای ما دوچندان است. مهم این است که تسلیم نشویم و تا رسیدن به خواسته‌هایمان دست از تلاش برنداریم.»
ارسال دیدگاه