دختران ایران، طراحان فردای ایران

تو نهالِ ظریفی هستی که ریشه‌هایت در اعماقِ تاریخ فرورفته است. از دلِ کهن‌ ایام، بانوانِ بسیاری آمده‌اند و رفته‌اند و هر یک، نشانی از عزت و شکوه بر جای گذاشته‌اند. تو وارثِ آن شکوهی، تو ادامه‌ آن راهی. در نگاهِ تو، عمقِ یک اقیانوس نهفته است و در لبخندت، گرمای یک خورشید.

دختر بودن، یعنی نگهبانی از یک رازِ قدیمی. یعنی گذشتن از کوچه‌های زندگی، بی آن که مهربانی‌ات را گم کنی. یعنی ایستادن در طوفان‌ها، بی آن که شکست بخوری. تو قوی‌تری از آنچه فکر می‌کنی. درونِ تو، کوه‌ها استقامت و دریاها آرامش نهفته است.

گاهی می‌شنوی که می‌گویند: "نمی‌توانی". اما تو بهتر می‌دانی. می‌توانی بخوانی، می‌توانی بنویسی، می‌توانی بدوی، می‌توانی پرواز کنی. طلب علم کن، برای دانش‌آموختنِ جهانیان. قلم به دست بگیر، برای تغییرِ دنیا. پزشک شو، مهندس شو، هنرمند شو یا یک مادرِ مهربان. هر چه که دلت می‌خواهد، بشو! فقط باور داشته باش که می‌توانی.

رویاهایت را در مشتت بگیر و تا افق‌های دوردست بدو. هیچ کس حق ندارد رویاهایت را دست‌کم بگیرد. تو برای درخشیدن به کسی نیاز نداری. خودت خورشیدِ جهانِ خویشی.

دختر یعنی، گلِ باغِ زندگی

در این باغ، تو یاسِ سپیدِ معطری هستی که بوی پاکی می‌دهی. تو شقایقِ قرمزی هستی که نشانِ عشق و آزادگی هستی. تو گلِ آفتابگردانی هستی که همیشه به سوی نور می‌گردی. وجودت، خود یک بهارِ همیشه‌گی است.

مهربانی، زیباییِ واقعیِ توست. با مادرت مهربان باش، با پدرت دلسوز، با خواهر و برادرت همراه و با همه‌ی موجوداتِ جهان، دوست. این محبت، زنجیره‌ای خواهد شد که جهان را به مکانی بهتر تبدیل می‌کند.

امروز، روزِ توست. روزی که باید بیشتر به خودت برسی. به آینه نگاه کن و به خودت بگو: "دوستت دارم، چون تو هستی". برای خودت هدیه بخر، با دوستانت جشن بگیر، با خانواده‌ات وقت بگذران. از زندگی ات لذت ببر.

امروز، روزِ قدردانی از توست. قدردانی برای همه‌ی لبخندهایی که هدیه داده‌ای، برای همه‌ی اشک‌هایی که پاک کرده‌ای، برای همه‌ی قدم‌هایی که برداشته‌ای.