به یاد سرباز شهید اشکذر نیما کریمی

در میان انبوه همرزمان، جایی که عطر مردانگی و ایثار در هم آمیخته، جای خالی سرباز نیما کریمی، همچون خاری در دل، احساس می‌شود.

۱۸ سال، سن شکوفایی جوانی بود، سنی که بند بند وجودش لبریز از شور زندگی و امید به آینده بود، اما تقدیر، او را به مسیری دیگر فراخواند؛ مسیری که ختم به نور شد.

نیما، سرباز وطن، نه تنها پاسدار مرزهای این خاک، که مدافع حریم عدل و داد بود. او که در کسوت سربازی، ردای سربازی آقا امام زمان (عج) را بر تن کرد و در راه دفاع از ارزش‌های دینی و انسانی، جان شیرین خود را فدا نمود. شهادت او، نه یک پایان، که آغاز سفری است به ملکوت، سفری که در آن، غبار دنیا از چهره‌اش شسته شد و او در آغوش رحمت الهی آرام گرفت.

اکنون، در هر جمع همرزمانش، تصویری ناقص است. چهره‌ای که با لبخندی معصومانه، در قاب خاطرات زنده است و یادآور خلوص، شجاعت و عشق بی‌انتهای او به وطن و آرمان‌هایش.

جای خالی او، نه تنها در میان این جمع، که در قلب خانواده و دوستدارانش، داغی ابدی است. اما این غم، آمیخته با غروری است که از بودن چنین سرباز رشیدی، نصیب این سرزمین شده است.

نیما اکنون در جوار رحمت حق، در آرامشی ابدی است. او که در سن جوانی، با نثار جان خود، درس عاشقی و وفاداری آموخت و نامش برای همیشه در تاریخ این سرزمین، چون نگینی درخشان خواهد درخشید.

جای خالی او، یادآور ارزش ایثار و فداکاری است و ما را به تفکر وامی‌دارد که چگونه می‌توانیم ادامه‌دهنده راه چنین سربازان پاک‌باخته‌ای باشیم.