اسطوره کوچک ، حماسه بزرگ

بهنام محمدی در ۱۲ بهمن ۱۳۴۵ در خانه پدربزرگش در خرمشهر به دنیا آمد. اگرچه جثه‌ای کوچک و استخوانی داشت، اما پرانرژی، بازیگوش، چابک و زبان‌دار بود. در جریان مقاومت خرمشهر با وجود مخالفت فرماندهان برای حضور او در جبهه، بارها با ترفندهای مختلف خود را به خط مقدم رساند و دوشادوش مدافعان با دشمن بعثی مبارزه کرد.

وی چندین بار به اسارت نیروهای عراقی درآمد اما هر بار با نقشه‌ای زیرکانه گریخت؛ یک بار با استفاده از غفلت سربازان و بار دیگر با وانمود کردن به اینکه کودکی گمشده است. همین سادگی ظاهری موجب می‌شد نیروهای بعثی هیچ‌گاه تصور نکنند او مأموریت اطلاعاتی دارد. بهنام با شجاعت وارد صفوف دشمن می‌شد، خانه‌های اشغال‌شده را شناسایی می‌کرد و حتی از سلاح و تجهیزات عراقی‌ها برای رزمندگان ایرانی غنیمت می‌آورد.

در یکی از این رشادت‌ها، تنها با یک قبضه اسلحه توانست هفت عراقی را به اسارت بگیرد. او بارها با ظاهر آشفته و خاکی در میان دشمنان تردد می‌کرد و اطلاعات ارزشمندی را در اختیار فرماندهان ایرانی قرار می‌داد.

با شدت گرفتن نبردها در خیابان آرش و نزدیکی مدرسه امیر معزی، بهنام بار دیگر خود را به خط مقدم رساند. اما در همانجا، در میان درگیری‌های سخت، گلوله دشمن بر پیکر کوچک اما بزرگ‌روح او نشست و در حالی که پیراهن چهارخانه آبی‌اش به خون آغشته بود، به شهادت رسید؛ درست چند روز پیش از سقوط خرمشهر.

بهنام محمدی امروز نماد شجاعت و ایستادگی نوجوانان ایرانی در دفاع مقدس به شمار می‌رود.