روز بزرگداشت محمدحسین شهریار و پاسداشت شعر و ادبیات ایران

۲۷ شهریور در تقویم فرهنگی ما یادآور شاعری است که نامش با عشق و انسانیت پیوند خورده است؛ روزی که به احترام محمدحسین شهریار در تاریخ ثبت شده است. این روز تنها یک سالگرد ساده نیست، بلکه نمادی از تداوم ادبیات، شعر و فرهنگ ایرانی است.

شهریار شاعری بود که از دل مردم برخاست و برای مردم نوشت. شعر او آینه‌ای است که در آن می‌توان امیدها، غم‌ها، عشق‌ها و رنج‌های یک ملت را دید. او نه تنها در غزل‌های فارسی، بلکه با سرودن منظومه ماندگار «حیدربابایه سلام» در زبان ترکی آذری، مرزهای جغرافیا و زبان را درنوردید و به شاعری جهانی بدل شد.

۲۷ شهریور یادآور این حقیقت است که شعر می‌تواند زنده بماند، حتی زمانی که شاعر دیگر در میان ما نیست. اشعار شهریار هنوز بر لب‌ها جاری است؛ در کلاس‌های درس، در کتاب‌های ادبیات، در محافل فرهنگی و حتی در دل ساده‌ترین مردم کوچه و بازار.

این روز فرصتی است برای اندیشیدن به نقش شعر در زندگی انسان‌ها. شعر تنها مجموعه‌ای از واژه‌ها نیست، بلکه زبان احساسات و اندیشه‌هاست. شهریار به ما آموخت که می‌توان با شعر از عشق گفت، از ایمان سخن راند، از درد جامعه فریاد کشید و در عین حال، چراغی از امید در دل‌ها روشن کرد.

بزرگداشت شهریار در حقیقت بزرگداشت فرهنگ و ادبیات ایران است؛ روزی که در آن به خود یادآوری می‌کنیم ادبیات ستون هویت ماست؛ همان چیزی که ملت ما را در طول تاریخ زنده و استوار نگاه داشته است.

۲۷ شهریور بهانه‌ای است برای بازخوانی آثار شهریار، برای آموختن از او و برای زنده نگه داشتن هنر ناب شعر. روزی است که هر ایرانی می‌تواند با افتخار بگوید: ما شاعری داریم که با واژه‌هایش جهان را تحت تأثیر قرار داد.