شهریار؛ فراتر از شاعر، صدای مردم ایران

هر ساله در روز ۲۷ شهریور ماه، دلهایمان به یاد محمد حسین بهجت تبریزی، شهریار ایران روشن می‌شود. روزی که به نام شعر و ادب فارسی نام‌گذاری شده است. فرصتی است برای بازخوانی اشعار به جا مانده از این شاعر مردمی که کلامش هنوز هم در دل و جان ما طنین انداز است.

شهریار شاعری است که نه تنها در زبان فارسی بلکه در زبان ترکی آذری نیز آثاری از خود به جای گذاشته است. شعرهایش ساده بود اما سادگی‌اش از جنس مردم بود؛ از جنس عشق، ایمان و وطن دوستی. همین مردمی بودن است که نامش را جاودانه کرد.

شهریار برای من یک شاعر نیست بلکه صدای مردم ایران است. سروده‌های عاشقانه و عارفانه، غزل‌های پرشور و حتی اشعار اجتماعی او گواهی روشنی از روح بی‌قرار و عاشقانه‌ای است که در خدمت مردم و فرهنگ قرار گرفت.

امروز که برای بزرگداشت شهریار قلم می‌زنم در حقیقت به پاسداشت شعر و ادب فارسی ادای دین می‌کنم چرا که شهریار نماد پیوند میان فرهنگ، زبان و عشق است و میراث او چراغی است برای نسل امروز و فردا.

«یادش تا همیشه در قلب‌ها خواهد درخشید»