بازآفرینی عروسک‌های ایرانی؛ پاسخی به موج مصرف‌گرایی و تهاجم فرهنگی

نسلی که موقعیت اجتماعی خود را با داشتن کالاهای خاص و محصولات مد روز می‌سنجد، امروز در معرض انتخاب‌های بسیاری قرار دارد؛ انتخاب‌هایی که اغلب نه از دل فرهنگ بومی، بلکه از دل تبلیغات جهانی و جریان‌های تجاری بیرون می‌آیند. نمونه‌ی بارز آن عروسک‌هایی چون «لبو بو» است که با ظاهری نامأنوس و به‌دور از زیبایی‌شناسی ایرانی، تنها با تکیه بر ترند بودن و عنوان «کیوت»، توانسته سهمی قابل توجه از بازار را به دست آورد.

این جریان تنها یک سرگرمی کودکانه نیست؛ بلکه نشانه‌ای از تهاجم فرهنگی و مصرف‌گرایی است که خانواده‌ها و کودکان ما را نشانه گرفته است. نسلی که به جای ارتباط با شخصیت‌های خاطره‌ساز ایرانی همچون کلاه قرمزی و زی‌زی‌گولو، به دنبال خرید عروسک‌هایی می‌رود که هیچ پیوندی با ریشه‌های فرهنگی ما ندارند.

بازآفرینی و بازتولید عروسک‌های ایرانی می‌تواند گامی مؤثر برای بازگرداندن اصالت و مقابله با روندهای تحمیلی بازار جهانی باشد. عروسک‌هایی که نه‌تنها سرگرم‌کننده هستند، بلکه حامل پیام‌های اخلاقی و فرهنگی نیز به شمار می‌روند و می‌توانند هویت بومی نسل امروز را تقویت کنند.

به عنوان یک خبرنگار دانش‌آموزی، بر این باورم که حمایت از تولیدکنندگان داخلی و بازآفرینی شخصیت‌های عروسکی ایرانی، ضرورتی انکارناپذیر در مسیر صیانت از فرهنگ و جلوگیری از غلبه‌ی مصرف‌گرایی در جامعه است.