من خبرنگارم و گاهی با تمام خستگی‌ها باید بنویسم

به نام خداوند لوح و قلم / حقیقت‌نگار وجود وعدم

من خبرنگارم و گاهی با تمام خستگی‌ها باید بنویسم؛ بنویسم از درد از غم، بنویسم از اخباری که شاید برایم سنگین باشند اما زیر بار این سنگینی باید استوار بمانم.

گاهی دنبال پنهان کردن آن نگاه خسته به مانتور زیر واژه هایم. گاهی چیدن کلمات کنار  هم برایم سخت است چون ذهنم مثل یک جعبه ی پر از خبر شده گاهی از صبح درهیاهوی خیابانها دنبال سوژه میگردم گاهی صحنه هایی را میبنم که شاید اگر قبل از خبرنگاریم بود شجاعت رد شدن از کنارش روهم نداشتم. گاهی اشک هایی را میبنم که آن خبر را برایم تبدیل به یک زخم عمیق روی قلبم میکند.  گاهی اوقات خسته میشوم میگویم دیگر نمیخواهد اما وقتی  ثمره اخبارم را می بینم ، به  یاد می آورم که فلان خبر من درد یک انسان را درمان کرد، فریاد کسی شد که فریاد رسی نداشت باز مینویسم .این بار پر شور تر  و همین میشود که به رغم این همه سختی بازهم عاشق کارم.چون پلی هستم میان مردم و مسئولین. گاهی یه کلمه کوتاه از من فریاد آن کس میشود که شنونده نداشته اگر هم داشته تریبونی نداشته وقتی با ذوق به ثمره اخبارم نگاه میکنم همین بذر امید میشود برای قلم زدن دوباره 

من خبرنگارم شاید کفش‌هایم خاکی از دویدن دنبال حقیقت باشند اما من خبر را کار نمی کنم زندگی می‌کنم.