«مرگ یک نمایش خیابانی وقتی است که نتواند به مسائل روز اعتراض کند»

آدینه رحیم‌نیا در گفت‌و‌گو با خبرنگار فرهنگی هنری پانا با اشاره به تفاوت‌های نمایش خیابانی با تئاتر صحنه‌ای گفت: «این گونه از هنرهای نمایشی از دل اجتماع برخاسته و کارکردهای مثبتی همچون اصلاح رفتارهای اجتماعی دارد. هرچه اثر به مسائل روز مردم نزدیک‌تر باشد، بیشتر بر دل می‌نشیند. مرگ یک نمایش خیابانی زمانی رخ می‌دهد که نتواند نسبت به مسائل روز اعتراض کند.»

نقش آگاهی‌بخشی و کنشگری

وی نمایش خیابانی را «ابزاری قدرتمند برای آگاهی‌بخشی» دانست و توضیح داد: «به دلیل اجرا در معابر عمومی و دسترسی آسان، این گونه نمایشی می‌تواند پیام‌های اجتماعی را به شکلی ساده و مؤثر منتقل کند. نمایش خیابانی قلب مخاطب را تسخیر می‌کند.»

انتخاب مکان اجرا

رحیم‌نیا انتخاب موقعیت جغرافیایی را وابسته به حضور مردم و دغدغه‌هایشان دانست و افزود: «هرجا که مردم در رفت‌وآمد باشند و درگیر مسائل زندگی، می‌توان نمایش خیابانی اجرا کرد.»

واکنش‌های غیرقابل پیش‌بینی مخاطب

وی در پاسخ به پرسشی درباره واکنش رهگذران گفت: «وقتی اثر حرف دل مردم باشد، آن‌ها خود را جای شخصیت‌های نمایش می‌گذارند؛ گاهی می‌خندند، گاهی گریه می‌کنند و گاهی به فکر فرو می‌روند.»

تعادل میان ساختار و فضای خیابان

به گفته این کارگردان، تعادل زمانی ایجاد می‌شود که جامعه هدف، مسئله و راهکار اثر به‌درستی انتخاب شود: «ساختار باید هدفمند باشد تا بتواند مخاطب را آگاه کند.»

جایگاه نمایش خیابانی در هنرهای نمایشی

رحیم‌نیا با اشاره به استقبال مردم از این گونه هنری گفت: «شرایط اقتصادی باعث شده برخی از اقشار نتوانند بلیت تئاتر صحنه‌ای بخرند. این موضوع در کنار ارتباط چهره به چهره و مشارکت مخاطب، نمایش خیابانی را جذاب و محبوب کرده است.»

محدودیت‌ها و مجوزها

وی در مورد محدودیت‌ها اظهار کرد: «به‌طور کلی محدودیت خاصی وجود ندارد و گروه‌های زیادی فعال هستند. البته گاهی به دلیل نداشتن مجوز، اجرای اثر متوقف می‌شود، اما اگر مراحل قانونی به‌درستی انجام شود، ارگان‌ها همکاری می‌کنند.»

منابع مالی و دغدغه‌ها

رحیم‌نیا تاکید کرد: «برای پایداری تئاتر خیابانی باید برنامه‌ای بلندمدت داشت و از شهرداری‌ها و اسپانسرها کمک گرفت. در حال حاضر، دغدغه‌محور بودن این هنر بر درآمدزایی ارجحیت دارد.»

توصیه به علاقه‌مندان

وی در پایان به جوانان و دانشجویان علاقه‌مند توصیه کرد: «از طریق آموزش در دانشگاه‌ها یا همکاری با گروه‌های فعال، از پایه با این گونه نمایشی آشنا شوند.»