ندای صلح در سالگرد بمباران اتمی

در تاریخ ۶ اوت ۱۹۴۵، شهر هیروشیما در ژاپن شاهد اولین و ویرانگرترین حمله هسته‌ای در تاریخ بشریت بود. در این روز، بمب اتمی «لیتل بوی» توسط ایالات متحده آمریکا بر فراز این شهر منفجر شد که منجر به کشته و مجروح شدن ده‌ها هزار نفر در لحظه و افزایش شمار قربانیان به بیش از ۱۶۰ هزار نفر در پی سوختگی‌ها، جراحات و بیماری‌های ناشی از تشعشعات رادیواکتیو در روزها و ماه‌های بعد شد.

این حمله نه تنها فاجعه‌ای انسانی رقم زد، بلکه آثار زیست‌محیطی و بهداشتی آن تا سال‌ها بر زندگی بازماندگان سایه افکند و بسیاری را با مشکلات جدی سلامتی مانند سرطان و بیماری‌های مزمن مواجه ساخت.

فاجعه هیروشیما به عنوان یک نقطه عطف، نه تنها به جنگ جهانی دوم پایان داد، بلکه آغازگر دوره جدیدی از جنگ سرد و رقابت تسلیحاتی هسته‌ای بین قدرت‌های جهانی شد. این رویداد تلخ، همواره به عنوان یک درس تاریخی مهم، بر ضرورت اتحاد جهانی برای جلوگیری از استفاده مجدد از سلاح‌های کشتار جمعی و تقویت دیپلماسی به جای نزاع تاکید می‌کند.

هر ساله در این تاریخ، مراسم‌های متعددی در سراسر جهان برای گرامیداشت یاد و خاطره قربانیان هیروشیما و ناگازاکی و ترویج فرهنگ صلح و خلع سلاح هسته‌ای برگزار می‌شود. این بزرگداشت‌ها فرصتی است تا جهان یک‌صدا، خواستار جهانی عاری از تهدیدات هسته‌ای شود و بر اهمیت گفتگو و راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز برای حل مناقشات بین‌المللی پافشاری کند.

در سال پایانی جنگ جهانی دوم، در حالی که متفقین خود را برای تهاجمی پرهزینه به خاک اصلی ژاپن آماده می‌کردند و شهرهای ژاپن تحت بمباران‌های شدید متعارف قرار داشتند، پروژه منهتن به نتیجه رسیده بود. این پروژه منجر به تولید دو نوع بمب اتمی شد: «پسر کوچک» از نوع اورانیوم غنی‌شده و «مرد چاق» از نوع پلوتونیومی.

گروه ترکیبی ۵۰۹ نیروی هوایی ارتش آمریکا با هواپیمای بوئینگ بی-۲۹ سوپرفورترس تخصصی برای این ماموریت آموزش دیده بودند و از جزیره تینیان در جزایر ماریانا عملیات خود را آغاز کردند. این پیشینه، تلخی و پیچیدگی‌های تصمیم‌گیری در آن دوران را بیشتر نمایان می‌سازد و اهمیت درس‌آموزی از گذشته برای آینده‌ای صلح‌آمیز را دوچندان می‌کند.