جوانان وندرآباد با شور حسینی، کوچه‌های روستا را عاشورایی کردند

در روز دهم محرم ۱۴۰۴، دهستان وندرآباد از توابع شهرستان اسدآباد، حال و هوایی متفاوت داشت. بیرق‌های سیاه، صدای نوحه، دیگ‌های نذری و دسته‌های سینه‌زنی، فضای روستا را سراسر عطر ارادت و ماتم کرده بود.

از ساعات ابتدایی صبح، جوانان روستا با لباس مشکی، گروه‌گروه راهی مسجد مرکزی شدند. حرکت هماهنگ دسته‌های عزاداری از مسجد آغاز شد و به کوچه‌پس‌کوچه‌های وندرآباد کشیده شد؛ جوانان با سینه‌زنی، زنجیرزنی و نوحه‌خوانی، یاد شهدای دشت کربلا را زنده کردند.

طبل‌ها کوبیده می‌شدند، نه برای سوگواری صرف، بلکه برای بیداری، برای قیام. اشک‌هایی که از چشمان می‌چکید، نشان از اندوه نبود؛ نشانه خشم مقدس و بیداری نسلی بود که در مسیر اباعبدالله الحسین (ع) گام برمی‌دارند.

در مسیر حرکت هیئت‌ها، مردم روستا – مرد و زن، کودک و کهنسال – با شور و اشتیاق در پخت و توزیع نذری مشارکت می‌کردند. زنانی که نذری می‌دادند، در کنار قابلمه‌ها اشک می‌ریختند و زیر لب برای فرزندانشان دعای عاقبت‌به‌خیری می‌کردند.

مشهود بود که عشق به امام حسین (ع) در دل نسل جدید زنده است. نوجوانان و جوانانی که با افتخار در دسته‌های عزاداری حضور داشتند، آینده‌سازانی هستند که راه شهدای کربلا را ادامه می‌دهند. پیران روستا نیز با دیدن این صحنه‌ها، خدا را برای تداوم این راه شکر می‌گفتند.

در پایان این مراسم، اهالی وندرآباد در میدان اصلی روستا گرد هم آمدند. صدای سینه‌زنی سنتی و نوحه‌خوانی کردی در فضا پیچید و فریاد "حسین جانم، حسین جان" از دل‌ها برخاست. دعای مردم، طلب قدرت برای ادامه مسیر اهل بیت و ایستادگی در برابر ظلم بود.

این روز، روزی پر از عشق و همبستگی است؛ روزی که در آن، جوانان با تمام وجود نشان دادند که «خون بر شمشیر پیروز است» و یاد کربلا در دل نسل‌ها زنده می‌ماند.