شهید شادمانی، معلمی بی‌ادعا و فرمانده‌ای راهبردی بود

حمیدرضا حاجی‌بابایی در گفت‌وگو با خبرنگاران با یادآوری نخستین خاطره خود از شهید شادمانی در سال ۱۳۶۰ گفت: وقتی برادرم شهید شد، شادمانی به من گفت باید لباس برادرت را بپوشی و در مراسم تشییع او حضور داشته باشی. این جمله فقط یک توصیه نبود، پیامی از جنس مسئولیت و تداوم راه شهدا بود.

وی با اشاره به ویژگی‌های شخصیتی شهید شادمانی افزود: او فردی جدی، فنی، باسواد و راهبردی بود و اهل حاشیه و تریبون نبود. وقتی به همدان می‌آمد، بی‌سروصدا به چند نقطه سر می‌زد، مشکلات را بررسی می‌کرد و می‌رفت. خودش معلم بود اما هیچ‌گاه ادعای معلمی نداشت.

حاجی‌بابایی با بیان اینکه شهید شادمانی در زمره معدود سپهبدهای جمهوری اسلامی قرار داشت، تصریح کرد: او در کنار چهره‌هایی چون سردار سلامی، باقری و رشید در بالاترین سطوح فرماندهی کشور، نقش‌آفرینی کرد و این جایگاه، پاداش اخلاص، تقوا و خدمات بی‌وقفه‌اش به نظام بود.

وی با اشاره به روحیه معنوی شهید شادمانی گفت: ایشان از خدا خواسته بود که به شهادت برسد و خداوند نیز دعای او را مستجاب کرد. شهادت برای او پایان نبود بلکه نقطه اوج بود.

نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی با تاکید بر لزوم برگزاری دوره‌های تبیینی برای شناخت شخصیت شهید شادمانی افزود: او فقط یک فرمانده نبود بلکه یک تاریخ‌نگار جنگ، یک طراح راهبردی و معلم نسل‌ها بود. امروز همدان افتخار می‌کند که پیکر این سردار بزرگ در جوار شهید همدانی آرام گرفته است.

شهید شادمانی، فرماندهی که تا آخرین لحظه در میدان می‌ماند

وی با اشاره به نخستین مواجهه خود با شهید سپهبد علی شادمانی از او به‌عنوان فرمانده‌ای یاد کرد که نه‌تنها در میدان می‌ماند بلکه تا آخرین لحظه، دست همرزمانش را می‌گرفت و از دل خطر عبور می‌داد.

حاجی‌بابایی گفت: سال ۱۳۵۸، سپاه همدان تازه تأسیس شده بود. من از دانشجویانی بودم که با تعطیلی دانشگاه‌ها به سپاه پیوستم. اولین پاسداری که بالای سرم دیدم، شهید شادمانی بود. او آمده بود تا ما را برای میدان آماده کند.

وی با اشاره به نقش شهید شادمانی در روزهای آغازین جنگ تحمیلی افزود: شهریور ۵۹، وقتی قصر شیرین سقوط کرده بود و دشمن تا نزدیکی سرپل‌ذهاب آمده بود، شادمانی فقط نیرو نمی‌فرستاد؛ خودش می‌ماند. مثل پدری که بچه‌هایش را به کسی نمی‌سپارد، او می‌ماند تا مطمئن شود این جوان‌ها در دل میدان گم نمی‌شوند.

حاجی‌بابایی با اشاره به روحیه آموزشی شهید شادمانی گفت: او پیش از انقلاب در لشکر ۶۴ سربازی کرده بود و روحیه آموزش داشت. در همان شرایط سخت، در دل میدان، به ما آموزش می‌داد. از رودخانه الوند، از دهلیزهای طبیعی، از مسیرهایی که دشمن بر آن مسلط بود، عبور می‌کرد. دست بچه‌ها را می‌گرفت و تا پشت مواضع دشمن می‌برد.

وی با تأکید بر اینکه شادمانی پیشگام در طراحی اطلاعات عملیات بود، افزود: آنچه بعدها به‌عنوان اطلاعات عملیات شناخته شد، آن روزها در قامت یک نفر، در وجود شادمانی متجلی بود.

نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی با اشاره به روحیه بی‌ادعای شهید شادمانی گفت: او اهل دیده شدن نبود، اما هر جا که خطر بود، حضور داشت. در یادداشتی نوشتم: سردار، شرمنده‌ام. آن روز در سرپل ذهاب، دست ما را گرفتی و از خطر عبور دادی. از تو می‌خواهم در سرپل صراط هم، دست ما را بگیری. این فقط بازی با واژگان نیست؛ این باور من است.