امیرعباس میرزاخانی*
وداع با سروقامتان وطن؛ بدرقه‌ای از جنس عهد و افتخار
تهران (پانا) - در روزی آکنده از غم و غرور، مردم با چشمانی اشک‌بار و دل‌هایی پر از ارادت، پیکرهای بی‌جان اما روح‌های جاوید فرماندهان رشید نظامی و دانشمندان گمنام هسته‌ای را بر دوش کشیدند؛ وداعی که تنها با پیکر نبود، بلکه با بخشی از تاریخ افتخارآمیز این سرزمین گره خورده است. تشییعی که نه پایان، بلکه تجدید عهدی است با راه روشن آنانی که ایران را سرفراز خواستند.
«ای خاک، امروز تو نیز شاهد غربت ما باش. غربتی که از جنس فراق است، از جنس وداع با قامت‌های رشید و ذهن‌های خلاق. امروز این خاک، میزبان مردانی است که سروقامت آمدند و سرافراز رفتند. حضور تماشایی مردم در این مراسم، گواهی روشن بر قدرشناسی این ملت از فرزندان دلیر خویش است.
رشادت‌های دوازده روزه فرماندهان نظامی این کشور در حملات اخیر رژیم منحوس صهیون و آمریکای خبیث، در نوع خودش یادآور دفاع مقدس دوم است که به مانند سلحشوری آنان در هشت سال دفاع مقدس اول، تداعی‌گر غیرت است، شجاعت است و دفاع از وجب به وجب این مرز پرگهر. آن‌ها نه تنها سرباز، بلکه خودِ ایران بودند. با هر قدم‌شان، تاریخ می‌ساختند و با هر نفس‌شان، عهد می‌بستند که این آب و خاک، آسوده بماند. امروز پیکرشان، سرد و بی‌جان، بر شانه‌های این ملت حمل می‌شود؛ اما روحشان، پروازکنان بر فراز آسمان این سرزمین، نگهبان است.
این حضور مردم، لبیکی است به ندای رهبری و تجدید پیمانی است با آرمان‌های والای این شهیدان. هر قطره اشکی که بر این تابوت‌ها می‌ریزد، حکایت از داغ بزرگی دارد که بر دل ملتی نشسته است. داغ از دست دادن کسانی که سپر بودند در برابر تیر و ترکش دشمن و آرامش‌بخش بودند برای مردم این دیار.
و دانشمندان هسته‌ای؛ این مغزهای متفکر، دل‌های بی‌قرار برای پیشرفت و دستانی که چرخ‌های علم را به حرکت درآوردند. آن‌ها در گمنامی زیستند و در اوج مظلومیت به شهادت رسیدند. هر ذره از دانش‌شان، جرقه‌ای بود برای استقلال و هر فرمول‌شان، گامی بود به سوی خودکفایی. امروز، پیکرشان در میان ما نیست، اما میراث‌شان، دانش‌شان و آرمان‌شان، همچون شعله‌ای فروزان، راه آینده را روشن می‌سازد. خون‌شان، جوهر قلمی شد برای نوشتن فصلی نو از تاریخ این سرزمین؛ فصلی که با همت و غیرت این مردان بزرگ نگاشته شد.
ای مردم، این تشییع، نه پایان، که آغاز فصلی جدید است. فصلی که در آن، یاد و نام این قهرمانان، همچون چراغی پرفروغ، راهنمای ما خواهد بود. این حضور گسترده، نشان از آن دارد که مردم قدردان رشادت‌های این عزیزان هستند و با تمام وجود، پشتیبان راهشان خواهند بود.
سکوت این جمعیت، خود گویای هزاران فریاد است. فریادی از جنس عهد و پیمان، که راهشان را ادامه خواهیم داد. راهی که به سوی سربلندی و عزت ایران می‌رود.
خداحافظ ای فرماندهان، ای حافظان امنیت! خداحافظ ای دانشمندان هسته‌ای، ای معماران فردای روشن!
نامتان جاودان، و یادتان گرامی باد.»
*مدیر حوزه ریاست دانشگاه فرهنگیان استان تهران
ارسال دیدگاه