امام رضا (ع) آینه‌ای از مهربانی و دانایی

امروز، روزی است که خورشید هشتمین آسمان امامت طلوع کرد؛ روزی که زمین با قدوم مبارک علی بن موسی‌الرضا (ع) روشن شد. او آمد تا مهربانی را معنا کند و علم و حکمت را به اوج برساند. در سایه وجودش، دل‌های بسیاری آرام گرفت و جان‌های تشنه سیراب شدند.

امام رضا (ع) نه‌فقط با مال، بلکه با کلام و رفتارش به مردم بخشش می‌کرد. هر کس به او پناه می‌آورد، دست خالی بازنمی‌گشت. چه بسیارند داستان‌هایی از کمک‌های پنهان و محبت‌های بی‌صدای او که تاریخ را نورانی کرده‌اند. او آموخت که بخشندگی فقط در بخشش مال خلاصه نمی‌شود؛ گاهی یک نگاه مهربان یا یک کلام امیدبخش، بزرگ‌ترین هدیه است.

مناظره‌های علمی او با دانشمندان ادیان مختلف، نشان داد که اسلام دین منطق و دانایی است. امام رضا (ع) با سعه‌ صدر به پرسش‌ها پاسخ می‌داد و با استدلال‌های محکم، حقیقت را آشکار می‌کرد. امروز نیز می‌توانیم از این میراث گران‌بها درس بگیریم: در دنیای پر از شبهه، باید با علم و ادب، راه حق را نشان داد.

حرم او امروز قلب تپنده عاشقان است. از هر نژاد و زبانی، مردم به سویش می‌آیند تا با او نجوا کنند. این عشق، محدود به زمان و مکان نیست؛ او همیشه زنده است در دل‌های مؤمنان. سالروز ولادتش بهانه خوبی است تا دوباره به خودمان قول بدهیم: راه او را ادامه دهیم؛ با مهربانی، با دانایی، با ایمان.