شور شورای دانش‌آموزی برای دانش‌آموزانی با نیازهای ویژه  

آشنایی با دانش‌آموزانی که اگرچه چشم دیدن نداشتند اما قلبشان مملو از مسئولیت اجتماعی است. امروز دانش‌آموزان مدرسه دخترانه «استثنایی نابینایان نرجس» پا به پای سایر دانش‌آموزان کشور پای صندوق های انتخاباتی شورای دانش آ‌موزی رفتند تا ثابت کنند که حقوق شهروندی فقط از آن افرادی که جسم سالمی دارند، نیست.

شعارهای انتخاباتی دانش آ‌موزان با نیازهای ویژه

دختران مدرسه نرجس در تمام لحظه‌هایی که با انگشتان کوچکشان نام منتخب مورد نظر خود را با خط بریل می‌نویسند، شور و نشاط دانش‌آموزی در لرزش دست‌ها و حرکت سریع پلک‌هایشان موج می‌زند. حس خوب دیده شدن در فضای جامعه‌ای که بیشترش به دست افرادی با جسم سالم ساخته شده است و از مشکلات ‌آدم‌های با نیازهای ویژه و البته توانمندی‌های خاص آنها، غافل‌اند.
آنان در صف‌های منظم از پله ها پایین می‌آیند تا به محل رای‌گیری مدرسه بروند و در مسیردر گوش هم پچ‌پچ‌کنان نام منتخبانشان را می‌گویند تا شاید در آخرین لحظه منتخب خودشان رای بیشتری بیاورد.
خانم عبدالهی، مدیر مدرسه نرجس، می گوید بارها درباره مفهوم شوراها و انتخابات دانش‌آ‌موزی برای دانش‌آموزانش سخن گفته است و در این یک هفته منتهی به انتخابات شورای دانش‌آموزی نامزدها با شعارهای جذابشان سعی کردند تا رای بیشتری برای خود جمع کنند.
از دانش‌آموزی که حتی تا پای صندوق های رای آرام و یواشکی از دوستانش می‌خواهد که به او رای دهند، می پرسم: «قرار است برای دوستانت چه کاری انجام دهی که این‌قدر مشتاق رای آوردن هستی؟» در حالی که سرش را پایین آورده و روی برگه انتخاباتی‌اش خم شده است، می‌گوید: «گفته‌ام کاری می‌کنم که همه بچه‌ها هر زمان دلشان خواست از آسانسور استفاده کنند». از مدیر ماجرای آسانسور را جویا می‌شوم و با لبخند توضیح می‌دهد که برای تقویت تحرک جسمی دانش‌آ‌موزان و البته تمرین بالا و پایین رفتن از پله‌های خانه و شهرشان از دانش‌آموزان خواسته‌ایم که از آسانسور استفاده نکنند. دانش‌آموز دیگری برایم می گوید که به همکلاسی‌هایش قول داده است که حتما برای شان یک اردوی مشهد جور می‌کند. خلاصه که هر کدام از نامزدها به فراخور آرزوها و نیازهای دانش‌آموزانی از جنس خودشان سعی کرده‌اند تا رای بیشتری را از آن خود کنند.

رقابت و همکاری از جنس دانش‌آ‌موزی
در مسیر راهرویی که منتهی به صندوق رای است، میزهایی قرارداده شده که روی هرکدام یک دستگاه بریل است و دانش‌آ‌موزانی که امکان نوشتن با چشم یا استفاده از ماشین تایپ خود را ندارند، از این دستگاه برای نوشتن اسامی مورد نظرشان استفاده می‌کنند. برقراری نظم انتخابات بر عهده دانش‌آموزانی است که سن بالاتری دارند و مهارت بیشتری در جهت‌یابی هنگام راه رفتن پیدا کرده‌اند. ماموران انتظامات در میان هم‌کلاسی‌هایشان قدم می‌زنند و هر دانش‌آ‌موزی که رای خود را نوشته است، به سمت صندوق رای هدایت می‌کنند تا رای را داخل صندوق بیندازد.

دغدغه های مدیریت مدرسه دخترانه نرجس
مدرسه نرجس بهشت کوچکی در این کائنات است که دخترانش با چشم دل، داشتن سیرت زیبا را مشق می‌کنند. خانم محمدی، مدیر مدرسه دخترانه، استثنایی نرجس می گوید: «در این مدرسه ۱۰۲ دانش آموز حضور دارند که تعداد ۲۷ نفر از این دانش‌آموزان از شهرهای دیگر کشور ایران به این مدرسه آمده‌اند و در خوابگاه زندگی می‌کنند.»
از دغدغه‌های مادرانه‌اش برای این دانش‌آموزان می‌گوید و ناراحت از اینکه خانواده‌ها اصرار زیادی دارند تا قبل از موعدی که مشاوران استثنایی مدرسه تشخیص می‌دهند، فرزندشان را به مدرسه عادی ببرند. با شوق از توانمند شدن دانش‌آ‌موزانش در همان دوران ابتدایی می‌گوید و اینکه اگر خانواده‌ها به موقع برای دانش‌آموزشان اقدام کنند بعد از مدتی همانند بسیاری از هم سن و سالهایشان می‌توانند زندگی عادی داشته باشند. البته تعریفش از زندگی عادی به معنای استفاده از همان ابزارهایی که اکثریت جامعه استفاده می‌کنند، نیست، بلکه معتقد است هرکدام از این دانش‌آ‌موزان با توانمندی‌های ویژه‌ای که در خود دارند مسیر مخصوص زندگی خود را پیدا می‌کنند و خیلی عادی و راحت می‌توانند در کنار سایر افراد جامعه زندگی کنند.
مدیر مدرسه نرجس از جدیدترین اقدام مدرسه یعنی راه‌اندازی کلاس موسیقی برای دانش‌آموزانش می‌گوید و اینکه چگونه دانش‌آموزانش با کمک موسیقی می‌توانند قدرت تمرکز و حرکت خود را تقویت کنند.
تامین مخارج مدرسه نرجس سخت است و اگر چه آموزش و پرورش استثنایی از این دانش‌آموزان حمایت می‌کند، آنان که در خوابگاه زندگی می کنند برای رفت و آمد به شهرشان و دیدار با خانواده‌هایشان با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند اما مدیر مدرسه نرجس امیدوار است با کمک خیران، دانش‌آموزانش هر روز بهتر از قبل زندگی کنند.