ابوالفضل جلیلی : کارکردن برای بچه‌ها به دلیل نبود بازدهی مالی نوعی ایثار است
تهران (پانا) - ابوالفضل جلیلی، کارگردان ایرانی از سختی‌های ساخت فیلم برای رده سنی کودکان و نوجوانان می‌گوید و اعتقاد دارد مشکلات مالی موجود در این حوزه باعث می‌شود تا ساخت فیلم برای «بچه‌ها» نوعی ایثار و فداکاری باشد.
ابوالفضل جلیلی فیلمساز نام‌آشنای سینمای کودک و نوجوان ایران که طی سال‌ها فعالیت در این حوزه 15 فیلم بلند سینمایی با موضوعات اجتماعی خصوصا دغدغه‌های دنیای نوجوانان نوشته و کارگردانی کرده است، یکی از مدرسان کارگاه‌های ایده‌پردازی در سومین المپیاد فیلمسازی نوجوانان بود که در ایام جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان در اصفهان برگزار شد.
امسال همچنین در آیین پایانی سومین المپیاد فیلمسازی، از مجموعه فیلم‌های این کارگردان رونمایی شد که شامل فیلم‌های «دت یعنی دختر»، «گال»، «گل یا پوچ»، «یک داستان واقعی»، «ابجد»، «حافظ»، «داروگ»، «دان»، «دلبران» و «رقص خاک» است که با حمایت بنیاد سینمایی فارابی در یک بسته ده‌تایی دی‌وی‌دی وارد بازار شد.
جلیلی در حاشیه المپیاد فیلمسازی که یکی از مهم‌ترین رویدادهای آموزش فیلمسازی برای دانش‌آموزان خلاق کشور است، در گفت‌وگو با پانا درباره تدریس خود در دوره المپیاد فیلمسازی سی و دومین جشنواره فیلم کودک و نوجوان گفت: از اینکه موقعیتی پیش آمد که تجربیات تکنیکی و حتی ایدئولوژیک را در اختیار بچه‌ها بگذارم خیلی خوشحالم. من خودم از لحاظ انسانی با آنها کار کردم و سعی کردم انرژی بسیاری برای این کار بگذارم. در این المپیاد نوجوانان از سیستان و بلوچستان تا خراسان رضوی حضور داشتند و همین‌که بچه‌ها یک هفته در کنار هم باشند و با هنر آشنا شوند یک امر فرهنگی است و احتیاجی نیست که حتما این اتفاق تبدیل به ساخت یک فیلم شود.
امروز بچه‌های ما از الگوهای غربی استفاده می‌کنند که با فرهنگ ایرانی تطابق چندانی ندارد و من امیدوارم از طریق این آموزش‌ها بتوانیم الگوهایی مبتنی بر فرهنگ خودمان را در اختیار استعدادهای جوان این حوزه قرار دهیم. حسنی که المپیاد فیلمسازی داشت این بود که کودکان و نوجوانانی که در این المپیاد حضور داشتند یک هفته با آدم‌های فرهنگی سروکله زدند و با افکار فیلمسازان و سینماگران آشنا شدند.
کارگردان فیلم «گل یا پوچ» درباره چالش‌های فیلمسازی برای کودک و نوجوان در سینمای ایران می‌گوید: فیلمسازی در حوزه کودک اغلب با رنج همراه است و از نظر مالی هم بازدهی چندانی ندارد؛ یعنی فیلمسازانی که برای بزرگسالان فیلم می‌سازند مورد توجه بیشتری هستند و اصطلاحا بیشتر تحویل گرفته می شوند.
وی ادامه داد: بیشتر افراد در سینما به دنبال منافع مالی و موقعیت هستند که این منافع در سینمای کودک تامین نمی‌شود. در واقع کارکردن برای بچه‌ها به معنای در راه خدا کار کردن است و نوعی ایثار شمرده می‌شود.
کارگردان فیلم «رقص خاک» یکی از علل ضعف و کم‌رونقی حوزه کودک را در جدی‌نگرفتن کودکان می‌داند و می‌گوید: متاسفانه ما هنوز بچه‌ها را موجوداتی نادان تصور می‌کنیم و آنها را جدی نمی گیریم.
نوجوانان ما نسبت به بچه‌های کشورهای دیگر چندان پیشرفتی در عرصه سینما نداشته‌اند
جلیلی درباره آموزش فیلمسازی به نوجوانان و پیشرفت نوجوانان در این حوزه در ایران می‌گوید: متاسفانه نوجوانان ما نسبت به بچه‌های کشورهای دیگر چندان پیشرفتی در عرصه سینما نداشته‌اند که شاید علت آن محدودیت‌هایی است که تلویزیون ایجاد کرده است.
بچه‌ها نباید به آذین و بزم هنر سینما دلخوش کنند
وی درباره المپیاد فیلمسازی و تاثیر آن در شکوفایی استعدادهای فیلمسازی گفت: نفس برگزاری المپیادها خوب است اما باید دید چه خروجی از آن به دست می‌آید. اگر این دوره‌های آموزشی با نگاه درستی برگزار شود می‌تواند در کشف استعدادها بسیار موثر باشند. البته متاسفانه این رویدادها و جشنواره‌های سینمایی برای بعضی‌ها به منزله بزمی است که گسترده شده است. درحالیکه بچه‌ها نباید به آذین و بزم هنر سینما دلخوش کنند، بلکه باید لباس رزم بپوشند و در محافل آموزشی یاد بگیرند که نگاه تازه ای به سینما بیندازند.
گفت‌وگو: عاطفه بزرگ‌نیا
ارسال دیدگاه