رفتند یاران، چابک‌سواران؛ ماندیم تنها، ما گلعذاران

آن شهید از خود رسته؛ در جایگاه دبیرکلی حزب جمهوری، خطاب به دوستان تشکیلاتی و هم مرامش می‌فرمود: «دوستان اگر فرجام کار ما در این تشکیلات به جز شهادت باشد، عمر ما تباه است و بر باد.» روی همین جهت بود که ترور شخصیت ناراحتش نمی‌کرد و تهمت‌ها و ناسزا گویی‌های دیگران در نزد او فرصتی محسوب می‌شد برای انقطاع مطلق از دنیا.

فراموش نمی‌کنم وقتی در پای سخنرانى دردمندانه و دلسوزانه‌اش آن هم در صحن حرم مطهر امام رضا (ع) جمعیتی فریب‌خورده یکصدا شعار دادند: مرگ بر بهشتی؛ او در پاسخ با صدای بلند اعلام کرد درود بر شما و مرگ بر آمریکا.

کوتاه سخن اینکه این شهید مظلوم به حق واصل؛ از همه فرصت و زمان عمرش برای اخلاص و رسیدن به خدا بهره‌جویی می‌کرد و در عاقبت امر کاروانی را در معبد خودش (حزب جمهوری اسلامی) در سرچشمه تهران تجهیز کرد و با نثار خون پاکش در همراهی با دیگر شهیدان شاهد و مجموعه در هم پیوسته به یگانه مطلق پیوست. از آن روز تاکنون ما هم‌سنگران این شهیدان پاک از روی درماندگی خوانده و می‌خوانیم: رفتند یاران، چابک‌سواران/ ماندیم تنها، ما گلعذاران

*معاون حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش