ذکر مصیبت نهاد سردفتری در ایران

احمد تویسرکانی راوری، رئیس سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، میراث‌دار ساختاری سخت فرسوده و پیچیده بود‌. او همایش نکوداشت صدمین سال تاسیس سازمان را با نگاه به تغییر و اصلاح ثبت سنتی به ثبت الکترونیک آغاز کرد، تکلیفی که برنامه توسعه پنجم در تسریع در اجرای کاداستر و ایجاد بانک جامع اطلاعات املاک در افق برنامه‌هایش قرار داده بود، نیاز کشور از یک سو و کمبود بودجه از سوی دیگر باعث می‌شد او با سرعت پیاده‌سازی فرآیندهای ثبت الکترونیک را پیش برد و از بهینه‌سازی سامانه‌های موجود و هر ظرفیت ممکن برای راه‌اندازی سامانه‌های مطلوب بهره‌برداری کند، اما نهاد سردفتری ایران، نیز سابقه‌ای صد ساله داشت و در دل خود نخبگانی پرورده بود.

پرتو نقره‌ای ( که ماکروسافت امنیتش را تضمین نمی‌کرد) زینت بخش سامانه‌ای شد که رود اطلاعات ارسالی و دریافتی‌اش با تاخیرهای مکرر از تونل‌ها می‌گذشت و به چار مرداب همپوشان می‌ریخت و در برابر سردفتر اسناد رسمی ایرانی رخ آبیش می‌گشود، سردفتری که رمزنگاری نامتقارن گواهی الکترونیکی را کنار مهر خود می‌دید، پارت‌بندی‌ها و زبانه‌ها و فیلدها را وارسی می‌کرد و می‌کوشید این ساز ناکوک را با همه دانسته‌های حقوقی‌اش تطبیق دهد و به هزار جهد آهنگی دلنشین به تسکین آلام مردمش با آن بنوازد‌، آخر سردفتر اسناد رسمی دانا، نماد شکوه عقلانیت‌گرائی یک ملت بود و یک قرن بود به رفع تنازع می‌پرداخت.

اکنون اما پیانو ناساز سامانه، که هویت را بهمان سنت صده‌های پیشین، بیومتریک می‌شناسد، با بخشنامه‌ای محل سوال، اسکن اثر انگشت سردفتر را نیز برای هر سند طلب می‌کند، سردفتری که امنیت سرمایه را می‌شناسد. سردفتری که یک تنه‌، یک صده‌، امین مردم و حاکمیت بوده است و اکنون درگیر مشکلات ناشی از رکود، قانون را تمکین می‌کند اما به بی‌خبری‌اش از تغییرات ناگهانی حوزه عملش و به مدیریت بخشنامهای سازمان ثبت اعتراض دارد.
کانون سردفتران و دفتریاران امسال همایش ششم دی، روز سردفتر را لغو کرده است و در اعتراض به این رویه‌ها، به دیوان عدالت دادخواهی می‌کند.
سردفتر اسناد رسمی