۹ شهریور روز ملی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی

به گزارش دبیرخانه پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی نهم شهریور روز ملی حفاظت از یوزپلنگ نام گرفته است. این نام‌گذاری در سال ۱۳۸۶ و به پیشنهاد انجمن یوزپلنگ ایرانی انجام شده است. در نهم شهریورماه ۱۳۷۳ یک یوز مادر و سه توله‌اش برای یافتن آب و غذا به شهر بافق استان یزد نزدیک شدند اما فردی غیر بومی که شناختی از یوزپلنگ نداشت، به دلیل ترس از یوزپلنگ‌ها به آنها حمله کرد. در این واقعه یوز مادر از صحنه گریخت، دو توله نر و ماده تلف شدند و یک توله ماده که زخمی شده بود به تهران منتقل شد و ۹ سال در پارک پردیسان در شرایط اسارت زندگی کرد. نام «ماریتا» برای این توله یوز انتخاب شد. ماریتا در زمستان ۱۳۸۲ تلف شد.

تا پیش از واقعه شهریور ۷۳، برخی تصور می‌کردند که یوزپلنگ برای همیشه در ایران منقرض شده است. اگرچه ماریتا سرنوشت مطلوبی نداشت اما تبدیل به نمادی برای امید به بقای یوزپلنگ شد. سالگرد این واقعه از سوی انجمن یوزپلنگ ایرانی به عنوان روز حفاظت از یوزپلنگ به دبیرخانه پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ پیشنهاد شد و پس از تأیید معاونت محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی به ثبت رسید.

ایده پردازان این رویداد ملی هدف از گرامیداشت چنین روزی را آگاه سازی در مقیاس ملی عنوان کرده‌اند در راستای تحقق این هدف ارزشمند است که همه ساله سمن‌ها، رسانه ها، مدارس و سایر دست اندرکاران در تاریخ ۹ شهریور گرد هم می آیند تا از طریق برنامه‌های مختلف بالاخص آگاه‌‌سازی، صدای استمداد یوزها را هر چه بلندتر به گوش هموطنان برسانند.

بدیهی است توجه مسئولان حفاظت از محیط زیست، کارشناسان، متخصصین علاقمندان و دوستداران حیات وحش، رسانه‌ها و پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی که زیر نظر سازمان حفاظت محیط زیست و دفتر عمران ملل متحد فعالیت می‌کند نیز با ایجاد فعالیت‌های مختلف حفاظت، آموزش، آگاه‌سازی و پژوهش در ۷ استان و ۱۰ منطقه از کشور می‌کوشد تا صدای بلندی برای آخرین بازمانده این زیرگونه را داشته باشد.

در ۱۷ سال گذشته تمامی تلاش‌های مسئولان پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی برای این بوده تا با همکاری طیف گسترده‌ای از نهادهای شناخته شده بین‌المللی و داخلی مانند IUCN، سمن‌ها، علاقمندان و متخصصان، جوامع محلی، ذی‌نفعان و مسئولان اجرایی، قضایی و نمایندگان مجلس هر چه بیشتر به بقاء یوزهای کشور اهتمام ورزند. چرا که یوزپلنگ تنها یک میراث طبیعی متعلق به یک منطقه خاص نیست بلکه هدف از حفاظت آنها پاسداشت یک میراث ملی و جهانی است.