در گفت‌وگو با پانا
مشهدی عباس، کارگردان فیلم «دوچ»: زمانی می‌توانیم بگوییم سینمای کودک داریم که در این سینما هدف و ساختار داشته باشیم
تهران (پانا) – کارگردان فیلم «دوچ» عقیده دارد هنری بودن فیلم دلیلی بر استقبال‌نکردن عامه مردم نیست.
امیر مشهدی عباس که این روزها کار فیلمبرداری نخستین اثر بلند سینمایی خود «دوچ» را به کمک کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به پایان رسانده و مشعول مراحل فنی فیلم است در گفت‌وگو با خبرنگار پانا درباره انتخاب سینمای کودک در مقام نخستین فیلم بلند سینمایی خود گفت: 20 سال است که برای کودکان و نوجوانان کار می‌کنم و تا امروز در بخش‌های آموزشی، تئاتر، فیلمسازی و برنامه‌سازی برای تلویزیون فعال بودم و امروز از این تجربه 20 ساله در ساخت این فیلم استفاده کردم.
کودکان صادق‌ترین مخاطبان دنیا هستند
وی افزود: مخاطب کودک را دوست دارم و از این کار لذت می‌برم چون کودکان صادق‌ترین مخاطبان دنیا هستند و شما اگر تخصص لازم را نداشته باشید نمی‌توانید برای‌شان کار کنید؛ چون کودکان دروغ نمی‌گویند و اگر کار شما را دوست نداشته باشند همان لحظه سالن را ترک می‌کنند، یا شروع می‌کنند با نفر کناری‌شان صحبت می‌کنند. بخاطر همین ویژگیِ کودکان کسانی که کاربلد نباشند خیلی زود از اسب پایین می‌افتند.
این کارگردان با اشاره به جایگاه سینمای کودک در مناسبات فرهنگی گفت: سینمای کودک جزو پراهمیت‌ترین بخش‌ها در حوزه فرهنگی است. در همه جای دنیا نیز چنین است. یعنی شما نخست باید مخاطب را با صنعت فیلم آشنا کنید، نیازهای مخاطب را بررسی کنید و برای آن خوراک فرهنگی آماده کنید، تا نهایتا بتوانید سطح سلیقه مخاطب را تغییر دهید.
وی با ذکر اهمیت سینمای کودک در دنیای امروز و مقایسه آن با جامعه ایران اظهار کرد: در تمام دنیا تولیدات سینمایی کودک و نوجوان اهمیت بالایی دارد و ردیف سینمایی خاصی برای آن درنظر می‌گیرند، اما در کشورمان سینمای خاصی برای فیلم کودک و نوجوان وجود ندارد؛ یعنی ما تقریبا سینمای کودک و نوجوان نداریم.
مشهدی عباس ادامه داد: ما نمی‌توانیم با ساخت چند فیلم و مطرح شدن در چند جشنواره ادعا کنیم که سینمای کودک و نوجوان داریم. زمانی می‌توانیم بگوییم سینمای کودک داریم که ما در این سینما هدفی داشته باشیم، زمانی که ساختار داشته باشیم و زمانی که حرفی برای گفتن داشته باشیم می‌توانیم بگوییم که سینمای کودک داریم.
تنها جایی که از من حمایت کرد کانون بود
کارگردان فیلم «دوچ» در ادامه به چالش‌های موجود بر سر راه فیلمسازان کودک و نوجوان اشاره کرد و گفت: چالش ما فقط نبودن حمایت است. من 5 سال برای ساخت فیلم اولم انتظار کشیدم و در این 5 سال تنها جایی که از من حمایت کرد کانون بود. خوشبختانه کانون جزو ارگان‌هایی است که به کیفیت تولیدات برای کودک و نوجوان اهمیت می‌دهد.
سینمای کودک ما مدیون فیلمسازانی است که با دغدغه‌های شخصی فیلم می‌سازند
این فیلمساز خاطرنشان کرد: امروز اگر سینمای کودک وجود دارد مدیون فیلمسازانی است که با دغدغه‌های شخصی و تلاش بسیار برای پیداکردن اسپانسرها و جلب رضایت تهیه‌کننده‌ها فیلم می‌سازند.علاوه بر نبودِ حمایت، امروز سینماهایی مختص فیلم کودک نداریم و همین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان هم اگر نبود سینمای کودک عملا چیزی برای عرضه نداشت؛ حداقل به بهانه جشنواره چند کار در طول سال ساخته می‌شود و عده‌ای هم به تماشای این فیلم‌ها می‌روند.
مشهدی عباس در ادامه درباره انتخاب فیلمنامه «دوچ» گفت: فیلمنامه بر اساس طرحی از خانم مهشید فریدفر نوشته شده؛ نام اثر ایشان «نیاز» است و من فیلمنامه «دوچ» را بر اساس آن نوشتم.
«دوچ» تلاشی برای ایجاد انگیزه در بچه‌ها برای تلاش درجهت اهدافشان است
وی درباره داستان فیلم و رویکرد اخلاقی آن گفت: بچه‌های امروز تلاش کمتری دارند و هنوز باور ندارند که می‌توانند به هرچه می‌خواهند برسند. این فیلم تلاشی برای تقویت این باور و ایجاد انگیزه در بچه‌ها برای تلاش درجهت اهدافشان است.
کارگردان فیلم دوچ با ابراز تمایل به ادامه فعالیت فیلمسازی در حوزه کودک و نوجوان گفت: دوست دارم کار بعدی‌ام یک فیلم موزیکال برای کودکان و نوجوانان باشد.
مشهدی عباس با اشاره به امتیازهای همکاری با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اظهار کرد: در کانون انتظاری که از ما می‌رود این است که فیلم خوب و سالم بسازیم؛ فیلمی که مطرح‌کننده دغدغه مخاطب باشد. در کانون هیچ‌وقت به فیلمساز نمی‌گویند فلان چهره معروف را به فیلم بیاور، یا کمی کمدی و موسیقی شش‌وهشت قاطی فیلم کن تا فیلم بفروشد. فیلمسازهای بزرگی چون مرحوم کیارستمی، مجید مجیدی، و آقای فروزش از اینجا شروع کرده اند و پروبال گرفتند و همیشه هم به کانون وفادار ماندند.
وی با اشاره به موضوع فروش فیلم‌های ژانر کودک گفت: همه از سینمای کودک انتظار دارند فیلم‌هایش فروش خیلی خوبی داشته باشد ولی من می‌گویم یک فیلم خوب فیلمی است که اول ویژگی هنری داشته باشد، دوم سطح شعور مخاطب را ارتقاء دهد و سوم خوب بفروشد. اینطور نیست که اگر فیلم من یک فیلم ارزشی بود نباید خوب بفروشد. نه. من مخالفِ این هستم که می‌گویند فلان فیلم هنری است و مخاطب خاص دارد. ما برای مردم فیلم می‌سازیم و مردم باید فیلم را دوست داشته باشند. فیلم باید همه این سه ویژگی را داشته باشد و امیدوارم فیلم من هم جزو آن دسته فیلم‌ها باشد.
ارسال دیدگاه