پایانی بر رنج دانش‌آموزان روستای نسه‌کوه در عبور پرخطر از رودخانه؛ معلمی که آستین بالا زد و مدرسه ساخت
علی تیرگیر: پاهای تمام دانش‌آموزان روستا ۲ شماره از حالت طبیعی بیشتر بود
تهران (پانا) - دو سال است از روزهای معلمی‌اش می‌گذرد, شب‌ها در کانکسی می‌خوابد که صبح‌ها کلاس درس او وشاگردانش است, او معلمی است که برای رهایی دانش‌آموزانش از عبور پرخطر از رودخانه آستین‌ها را بالا زد و مدرسه‌ای برایشان ساخت.
علی تیرگیر مال خلیفه نیکوکاری است که از مهرماه سال 95 در آموزش و پرورش به عنوان معلم خدمت می‌کند و پس از انتخاب منطقه‌ای عشایری برای خدمت، ابتدا فضای اطراف مدرسه‌ای را محل خدمتش است، مناسب‌سازی کرد سپس در سال گذشته دست به ساخت مدرسه در نقطه محروم دیگری زد.
گفت‌وگوی پانا را با وی می‌خوانید:
در کدام منطقه مدرسه ساخته‌اید؟
در سفری که به منطقه پشت‌کوه شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختیاری و به طور مشخص روستای شاه‌حسینی داشتم از نزدیک دیدم وضع محیط آموزشی و معیشت مردم در این روستا مناسب نیست.
این روستا در منطقه کوهستانی واقع شده است و دانش‌آموزانش در یک کانکس یک کلاسه در دامنه کوه تحصیل می‌کردند که مکان مناسبی برای بازی بچه‌ها نبود.
من دورتادور این کانکس را دیوار کشیدم و وسایل اسباب بازی برای دانش‌آموزانش تهیه کردم همچنین لوازم‌التحریر و کتاب برای آنان خریدم.
آیا از لحاظ لباس مدرسه نیز به دانش‌آموزان این روستا کمکی داشته‌اید؟
طی بازدیدی که از این مناطق روستایی داشتم به دختری برخورد کردم که شماره پاهایش 40 بود و به دلیل نداشتن کفش پابرهنه به مدرسه می‌آمد و این باعث بزرگ شدن پاهایش شده بود.
پاهای تمام دانش‌آموزان این روستا دو شماره از حالت طبیعی بیشتر بود بنابراین تصمیم گرفتم نزدیک به 400 جفت کفش برای مناطق نیازمند عشایری با اعتبار خود خریداری و توزیع کنم.
در روستای نسه‌کوه، از روستاهای توابع منطقه پشت کوه میلاس شهرستان لردگان... نیز مدرسه‌ای ساخته‌ام.
این مدرسه در شیفت بعدازظهر برای سه دانش‌آموز فعالیت می‌کند، از صبح تا ساعت 12 در مدرسه روستای محل خدمتم فعالیت می‌کنم و ساعت 12.15 به‌سمت روستای نسه‌کوه حرکت می‌کنم و پس از 45 دقیقه پیاده‌روی و عبور از رودخانه خروشان ساعت یک به مدرسه می‌رسم. بعد از تعطیل شدن مدرسه به‌سمت روستای محل خدمت بازمی‌گردم و حوالی ساعت 6 عصر به کانکسی می‌رسم که صبح‌ها کلاس درسم و شب‌ها محل خوابم است.
مردم روستای نسه‌کوه برای عبور و مرور هیچ جاده‌ای نداشتند و تنها راه آنها عبور از رودخانه خروشان بود که با هزینه شخصی خود 4 کیلومتر جاده برای آنها احداث و دو کیلومتر جاده باریک را نیز ترمیم کردم. احداث جاده باعث شد تا روستا از حالت بن‌بست خارج شود همچنین برای عبور اهالی روستا از رودخانه خروشان که پیش از این از طریق سیم بکسل انجام می‌شد یک گهواره امن تهیه کردم تا عبور آنها از رودخانه ایمن باشد.
برای ساخت مدرسه، جاده و گهواره عبور و مرور اهالی روستا حدود 50 تا 60 میلیون تومان هزینه صرف کرده‌ام که بخشی از آن پس‌انداز شخصی و بخشی از طریق دریافت وام بوده است
همچنین به‌دلیل در دسترس نبودن آب شرب، اهالی روستای نسه‌کوه از آب رودخانه استفاده می‌کردند، بنابراین پیگیری کردم که از چشمه‌ای که در 3 کیلومتری روستا قرار دارد، آب شرب اهالی تامین شود.
اقدام دیگری برای سال جدید در فکر دارید که عملیاتی کنید؟
قصد دارم بر توانمندسازی خانواده‌های عشایری را با توجه به ظرفیت و استعدادهای آنان تمرکز کنم. تاکنون 100 خانوار را شناسایی کردم تا با در اختیار گذاشتن دار قالی رایگان بتوانند درامدی به جای شغل‌های کاذب داشته باشند.
ارسال دیدگاه