«هوک»؛ یک فیلم قهرمان محور داستان‌گو

خلاءفیلم‌های نوجوانانه در سینمای ایران نه یک موضوع تازه که دغدغه ای جدی است که در هر ساله مقارن با برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان به آن اشاره می‎‌شود.

پرداختن به ویژگی ها و تامین ذائقه این مخاطب سنی که در سنین حساس در معرض آسیب های احتمالی زیادی قرار دارند، در سینما اتفاق ویژه و مهمی است که کمتر به آن توجه شده است. شاید تلاش های چند سال اخیر سینمایی نظیر برگزاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران را برای کشف و شناسایی استعدادهای نوجوان که توسط فارابی برگزار می‌شود، بتوان تلاشی برای پرداختن به این گروه سنی دانست اما تفاوت این جاست که آن ها در این رویداد خود عامل هستند نه مخاطب. بنابراین همچنان جای خالی فیلم هایی برای نوجوانان و درباره آن ها در سینما احساس می‌شود.

«هوک» از فیلم‌های حاضر در بخش سودای سیمرغ کاری از حسین ریگی به تهیه کنندگی علی آشتیانی پور است که تلاش کرده اثری ویژه نوجوانان با درنظر گرفتن مخاطبان عام باشد. این فیلم در جغرافیای سیستان و بلوچستان می‌گذرد و به منطقه ازاد چابهار و جاذبه هایش نیز سفر کرده است.

قهرمانش در نوجوانی یک بازیگر بومی است و در بزرگسالی نیز به فرهنگ و مناسک مردم سیستان و بلوچستان و گویش زیبای آن ها به همراه الما‌ های ظاهری از جمله لباس و آداب و رسوم توجه ویژه دارد. «هوک» فیلمی قهرمان محور است اما در عین حال داستان خود را به درستی روایت می‌کند و در پیشبرد آن موفق عمل می‌کند.

این اثر فیلمی در قامت و متناسب با مختصات سینماست و از قاب‌های واید و باز برای جا دادن هرچه بیشتر زیبایی‌های اقلیم بهره می‌برد. این فیلم در بازیگری علیرغم استفاده از چهره‌هایی شناخته شده متکی بر بازیگرانش نیست و در واقع این قصه است که برگ برنده را برای مخاطب در مقاطع مختلف فیلم رو می‌کند تا او همچنان به پرده نقره‌ای خیره بماند. درباره «هوک» از منظری دیگر نیز ‌می‌توان نظر داد و آن درباره امیدبخشی فیلم در عین اشاره به مسائل اجتماعی از جمله فساد در ورزش است.

کارشناس رسانه