پانا آموزش و پرورش
روایت معلمی که با درمان پاهای دانش‌آموز معلولش او را به زندگی بازگرداند
فرشته‌ای در قامت معلم/ فیلم
فرشته‌ای در قامت معلم/ فیلم
خرم آباد (پانا) - معلم دلسوز لرستانی با هزینه شخصی پاهای دانش‌آموز معلول خود را مداوا کرد و به او و خانواده محرومش زندگی تازه‌ای بخشید.
فتح اله عباسی فر، فرهنگی با ۱۹سال سابقه کاری به عنوان مدیر آموزگار در مناطق محروم لرستان مشغول به خدمت است. او به عنوان مدیر آموزگار دبستان قائم روستای بوربورهای سفلی مشغول تدریس است.
در مهر ماه ۱۴۰۰ که شناسنامه دانش آموزان را جهت ثبت نام در مدرسه بررسی می کرده، متوجه می‌شود که محمدرضا آزرمی تبار(دانش آموز مورد نظر ما) یک سال از تحصیل و زندگی جا مانده است، علت را از بچه ها و والدین جویا شد که معلولیت مادرزادی محمدرضا آزرمی تبار را دلیل این اتفاق بیان کردند. با والدین محمدرضا صحبت کرد و آنان را دلداری داد زیرا از خوب شدن و باسواد شدن فرزندشان مایوس بودند.
این معلم به پانا می‌گوید: «محمدرضا را در پایه اول ابتدایی ثبت نام کردم و از همان روز اول به فکر چاره برای درمان او بودم. با اجازه والدین از او و منزل سکونتشان گزارش تصویری تهیه کردم و پیگیر درمان محمدرضا شدم. به لطف خدا پس از تلاش فراوان در مداوای او موفق شدیم.»
وی تاکید می کند: «اقدام ما باعث خوشحالی محمدرضا، خانواده او و حتی اهالی روستا شد، الان او زندگی جدیدی را شروع کرده و می تواند با بچه های دیگر بازی کند و بدون هیچ مشکلی در کلاس درس حضور پیدا کند.»
این معلم ادامه می دهد: «خیلی خوشحال و خرسندم که خداوند متعال مرا وسیله بهبودی این کودک معصوم قرار داد تا زندگی پر از امید جدیدی را تجربه کند و آرزو می کنم شرایط تازه ای برای محمدرضا و پدر و مادرش مهیا شود، همچنین بهبودی او یک انرژی خاصی به من بخشیده که توان بیان آن را ندارم و فقط خدای بزرگ را سپاسگزاری می کنم.»
وی خاطرنشان می کند: «انتظار من از خیرین سلامت این است که در حد توان خود به فکر بهبودی و سلامت معلولین باشند. دانش آموزان زیادی هستند که به علت معلولیت و یا نواقص جزئی از ادامه تحصیل و زندگی مستقل محرومند. مثلا مشکل جزیی شنوائی، که با یک سمعک ساده حل می شود یا لکنت زبان، مشکل جزئی دست و پا، که با پیشرفت علم پزشکی امروزه همگی براحتی برطرف می شوند. از همه خیرین، مسئولین، نهادها و ارگانها خواهشمندم با معلمین و همکارانی که دانش آموزانی با مشکل جسمی دارند، همکاری داشته باشند و باور کنند با تغییر در زندگی همنوعان می شود زندگی بهتری را تجربه کنند.»
