نرگس آبیار*
برای یک هدف مشترک کنار هم می‌ایستیم
ویروس کرونا خواسته نه، اما ناخواسته بر بشر امروز نازل شد. بلایی که علاوه بر همه ناملایمات، خشونت‌ها، دردها و نیستی‌ها به ما یادآور کرد ما انسان‌ها موجودات ضعیفی هستیم که جز پروردگار پناهی نداریم.
اما واقعیت این است که مسیر رهایی از وضعیت کنونی درک موقعیت، تفکر و تعقل برای پیدا کردن بهترین راه نجات از زنجیر ناپیدایی است که بر وجود هر یک از ما پیچیده است؛ راهی که دیر یا زود به سعادت انسان ختم می‌شود.
بی‌تردید در این مسیر نگاه مسئولانه و تلاش برای تأمین سلامت فردی و اجتماعی هریک از ما جز در درک مفهوم و معنای مسئولیت اجتماعی نیست. چراکه در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که وظیفه داریم به دور از همه بایدها و نبایدها و بدون هیچ قضاوتی استوارتر از گذشته کنار هم بایستیم و برای زنده ماندن و زندگی کردن همراه و همیار هم باشیم.
به این ترتیب مسئولیت اجتماعی بر هر یک از ما حکم می‌کند با رعایت مراقبت‌های فردی از یکدیگر محافظت کنیم تا بتوانیم بار دیگر دنیای بدون کرونا را زندگی کنیم و رنگین‌کمان در کنار هم بودن را درخشانتر از همیشه به نظاره بنشینیم.
ما امروز نیاز داریم محکم‌تر از همیشه برای رسیدن به هدف مشترک کنار هم بایستیم. بله سخت است در گرمای تابستان با ماسک زندگی کنیم اما سخت‌تر زمانی است که غفلت کنیم و حسرت با هم بودن‌ها را یک عمر بر دل خود بگذاریم.
همه ما می‌دانیم شرایط امروز پایدار نیست و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی می‌توانیم در مسیر سلامت یکدیگر مسئولانه قدم برداریم.
روزنامه ایران
ارسال دیدگاه