نتایج جالب یک نظرسنجی

می‌کوشم که چند یافته مهم ولی جالب این نظرسنجی را نقل و تحلیل کنم. نتایج و تحلیل بخشی از یافته‌ها بسیار مهم است. نتایج موج دوم به تفکیک شهر و روستا است که در موارد مقایسه فقط شهرها را در نظر گرفته‌ام.
از افراد ساکن شهرها در دو مقطع درباره مدت زمان درگیری با کرونا پرسیده شده است.

توزیع فراوانی پاسخگویان براساس پیش‌بینی مدت زمان ادامه درگیری با کرونا
(افراد ساکن در شهرها)
مدت زمان درصد فراوانی خرداد 1399 درصد فراوانی فروردین 1399
دو هفته 6/2 7/2
یک ماه 3/3 0/11
دو ماه 7/3 1/14
سه ماه 5/8 3/18
شش ماه 9/10 1/14
یک سال 0/18 7/14
بیشتر از یک سال 9/40 1/11
بی‌پاسخ 0/12 1/14
جمع کل 0/100 0/100

نتایج بسیار واضح است. مردم به طور بسیار معناداری در خرداد ماه نسبت به فروردین به این نتیجه رسیده‌اند که کرونا ماندنی است. اکنون حدود 60 درصد گمان می‌کنند که حداقل یک سال و چه بسا بیشتر با کرونا درگیر هستیم، ولی در فروردین این رقم حدود 25 درصد بود. بنابراین مردم پذیرفته‌اند که کرونا رفتنی نیست، حداقل در کوتاه‌مدت همچنان باید میزبان کرونا باشند و خود را با الزامات آن هماهنگ کنند. به نظرم این نگاه نسبت به پایداری طولانی مدت کرونا موجب شده است که مردم نسبت به ادامه اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی و احتیاطی سختگیری نکنند.

نظر پاسخگویان در خصوص اقدامات و برنامه‌های پیشنهادی
برای ادامه روند کنترل کرونا (افراد ساکن در شهرها)
اقدامات و برنامه‌های پیشنهادی درصد موافقت در خرداد 1399 درصد موافقت در فروردین 1399
مدارس و دانشگاه‌ها تا کنترل کامل کرونا بسته باشد 1/66 7/81
کافه‌ها و رستوران‌ها بسته باشند 0/50 2/82
اماکن دینی مثل حرم و امامزاده‌ها بازگشایی شوند 6/28 8/18
نمازهای جمعه برگزار شوند 1/25 9/15
خانه‌نشینی را ادامه دهیم تا کرونا به‌صورت کامل کنترل شود 2/61 3/91

این نگرش نه فقط محصول عادی شدن کرونا برای مردم است، بلکه خطر ابتلا به کرونا را در خرداد ماه نسبت به فروردین کمتر ارزیابی می‌کنند.
نظر پاسخگویان براساس احساس نگرانی از مبتلا شدن خود یا اعضای خانواده
(افراد ساکن در شهرها)
میزان نگرانی درصد فراوانی خرداد 1399 درصد فراوانی فروردین 1399
خیلی زیاد 7/29 6/37
زیاد 3/20 7/23
تا حدی 8/20 1/18
کم 6/10 2/10
خیلی کم 0/18 5/9
بی‌پاسخ 6/0 0/1
جمع کل 0/100 0/100

به‌نظر می‌رسد که افزایش مبتلایان و شلوغ شدن بیمارستان‌ها در برخی استان‌ها از جمله تهران ناشی از آسان‌گیری است که در فهم عمومی نسبت به خطرات این بیماری به وجود آمده است. باید پذیرفت که قدری حساسیت‌زدایی نسبت به این ویروس طبیعی است. چون مردم را نمی‌توان برای همیشه با رفتار ویژه‌ای که با آن درگیر هستند، عادت داد. عوارض اجرای محدودیت‌ها نیز سنگین است. برای نمونه، به جدول زیر نگاه کنید.
توزیع فراوانی پاسخگویان براساس مسائل و مشکلات پیش‌آمده در روزهای کرونایی
مسائل و مشکلات فراوانی درصد فراوانی
ترس و نگرانی از بیماری 1227 1/58
کاهش درآمد 1201 9/56
مشکل در پرداخت قسط 889 1/42
وسواسی شدن 855 5/40
از دست دادن شغل 508 0/24
افسردگی 533 2/25
تأخیر در پرداخت اجاره‌خانه یا مغازه 572 1/27
دعوا و اختلاف بین اعضای خانواده 395 7/18

کافی است که گفته شود، تعداد مستأجران کشور در سال 1395، حدود 31 درصد بوده که 27 درصد مردم نگران پرداخت اجاره هستند، یعنی حدود 90 درصد مستأجران چنین نگرانی را دارند. از این‌رو باید فکری به حال تأمین آن کنند و این ممکن نیست، مگر کار و حضور بیشتر در جامعه. به نظر می‌رسد هر گونه برنامه‌ریزی برای مقابله با کرونا باید به نحوی در چارچوب نگاه مردم یا معطوف به اصلاح این نگاه صورت گیرد.

*روزنامه نگار

منبع: ایران