کارگردان فیلم «آبادان یازده 60 »: شخصیت اصلی این فیلم «رادیو» است

فیلم سینمایی «آبادان یازده 60» یکی از فیلم‌های بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر امسال و تنها فیلم دفاع مقدسی این جشنواره بود که در روز اختتامیه برنده جایزه ویژه شهید قاسم سلیمانی شد.

داستان فیلم در فضای یک ایستگاه رادیویی محلی به نام «رادیو نفت آبادان» در روزهای آغازین جنگ و تلاش کارکنان این رادیو برای ایجاد همبستگی میان مردم شهر می‌پردازد.

مهرداد خوشبخت کارگردان «آبادان یازده 60» که ساخت فیلم‌ها و سریال‌هایی چون «گشت پلیس»، «وقت اضافه» و «آچمز» را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار پانا درباره فیلمسازی با موضوع جنگ می‌گوید: «من بچه آبادان هستم و جنگ را در سن پایین تجربه کرده‌ام. خاطرات بسیاری هم از آن دوران دارم. با توجه به علاقه‌ای که به فضای فیلمسازیِ جنگ دارم دوست داشتم درباره آبادان در زمان جنگ فیلمی بسازم. طی هشت - ده سال گذشته هم چند فیلمنامه را در این موضوع دست گرفتم که در نهایت ساخت فیلمی درباره رادیو نفت آبادان به مرحله تولید رسید.»

این فیلمساز درباره سوژه فیلم «آبادان یازده 60» و کاراکتر «رادیو نفت» می‌گوید: «آبادان دو رادیو داشت رادیو ملی نفت در سال 32 با مدیریت شرکت نفت تاسیس شد که تا سال 64 ادامه فعالیت داد. روزهای آغاز جنگ رادیو تلویزیون آبادان هدف موشک قرار گرفت ولی «رادیو نفت» ماند تا اینکه در سال 64 کارمندان این رادیو به صداوسیما منتقل شدند.

رادیو نفت یک رادیوی محلیِ خودمانی بود. مثلا از رادیو اعلام می‌کردند که فروشگاه شرکت نفت فلان چیز را آورده یا هاسپیتال به فلان چیز نیاز دارد. رادیو نفت مونس مردم بود آنقدر که دوست داشتند حتی اخبار کشور را از رادیو آبادان بشنوند. در روزهای جنگ اگر صدای این رادیو خاموش میشد مردم فکر می‌کردند شهر سقوط کرده است.»

وی در توضیح شخصیت رادیو در این فیلم می‌گوید: «کاراکتر اصلی رادیو است و 10 نفر کارکنان این رادیو به مثابه چشم و دست و زبان رادیو هستند که هر یک بخشی از کار را برعهده دارند. آنها این رادیو را با عشق و علاقه حفظ کردند چون می‌دانستند مردم منتظر شنیدن صدای رادیو هستند.»

خوشبخت درباره همکاری با سازمان اوج و اختصاص بودجه اندک برای ساخت یک فیلم جنگی مثل «آبادان یازده 60» گفت: «امسال در سازمان اوج 6 فیلم ساخته شد که ما آخرین بودیم یعنی ته تغار بودیم. علاوه بر بودجه، به لحاظ زمانی هم فشار زیادی روی ما بود که فیلم را به جشنواره برسانیم و به سبب همین فشار زمانی ما مجبور به چشم‌پوشی از بعضی چیزها شدیم که می‌توانست کیفیت کار را بالا ببرد. یعنی این از آن دست فیلم‌هایی است که در مرحله پُست پروداکشن می‌توانست خیلی قوی باشد.»

وی ادامه داد: «شرکت نفت حاضر به ورود به پروژه نشد چون عقیده داشت این کار متعلق به صداوسیماست. البته آن مدیرانی که به شهر آبادان عِرق داشتند دیگر نیستند. بنابراین من خودسانسوری را کنار گذاشتم و به اوج رفتم. آنها استقبال کردند ولی با این شرط قبول کردند که فیلم به جشنواره فجر برسد.من هم یا باید این محدودیت زمانی را قبول می‌کردم یا فیلمی ساخته نمی‌شد.»

خوشبخت پیشتر در گفت‌وگویی دربار فرق فیلم «آبادان یازده ۶۰» با فیلم‌های دفاع مقدسی که در این سال‌ها ساخته شده است، گفت: «اکثر فیلم‌های دفاع مقدس در جبهه می‌گذرد و به نوعی اشاره مستقیم به نبرد مسقیم در خاکریزهای جنگ داشته اما به دفاع مردمی و نقش مردم در جنگ کمتر پرداخته شده، فیلم ما سعی کرده است بیشتر دوربینش را میان مردم ببرد و به مقاومت و نقش مردم از جمله کارکنان رادیو، کارکنان شرکت نفت، سپاهی‌ها، ارتشی‌ها، تکاوران، ارتشی‌ها کسانی که به نوعی در آن منطقه اسکان داشتند و نیروی بومی آن منطقه بپردازد.»

وی ضمن اظهار تأسف درباره وضعیت زندگی و معیشتی مردم خوزستان در این سال‌ها اظهار کرد: «با توجه به اینکه بخشی از فیلم در شهر آبادان جلوی دوربین رفت، من شاهد اتفاقات ناراحت کننده‌ای بودم و برای منی که بچه آبادان هستم و از نزدیک شاهد شرایط قبل و بعد از جنگ و حتی زمان جنگ بودم خیلی متأثر کننده است که این شرایط را برای مردمی می بی نم که همیشه سختی کشیدند، آواره شدند، زندگیشان ثبات نداشت و همیشه به جهت حضور در مرز کشور در خطر بودند. متأسفانه مسئولان کشور هیچ توجه و رسیدگی به این عزیزان نمی‌کنند. چطور می‌شود که بعد از گذشت ۳۱ سال از جنگ هنوز حداقل امکانات رفاهی برای مردم آبادان و خرمشهر فراهم نشده است!؟ به نظرم که این بی توجهی سهوی نیست.»