سیف الله صمدیان: عکاسی موبایلی ضرورت این روزها است

سیف‌الله صمدیان عکاس پیشکسوت و رئیس پیشین هیأت‌ مدیره انجمن عکاسان ایران درباره اهمیت عکاسی به روابط عمومی سومین جشنواره عکس تلفن همراه «هشت» گفت: وقتی مدیومی به نام عکاسی وقتی به دست بشر افتاد، یکی از رکن‌های اصلی تاریخ‌نویسی جهان شد. چون چشم آن چیزی را که می‌دید قبول می‌کرد؛ البته در بسیاری از عرصه‌ها متأسفانه همچنان روی کانال شنیداری تأکید داریم. این در حالی است که عکس یک زبان جهانی است و یک نفر فقط با یک عکس از طریق فضای مجازی می‌تواند بدون حتی بیان یک کلمه، مجموعه‌ای از اطلاعات را به دیگران منتقل کند.

وی افزود: بعد از عکاسی آنالوگ، انقلاب دیجیتال پدید آمد و بعد از آن هم جهش دیگری با ساخت تلفن‌های هوشمند و عکاسی موبایلی به وجود آمد، چون گستره بسیار و مشترکان بالایی دارد؛ به طوری که می‌گویند کل عکس‌هایی که در عرض ۲ دقیقه در جهان گرفته می‌شود، به اندازه تمام عکس‌های قرن ۱۹ میلادی است!

صمدیان که سابقه داوری در دومین جشنواره عکس تلفن همراه «هشت» را در کارنامه دارد، ادامه داد: اکنون در اکثر خانواده‌ها عکاس داریم، چون حداقل دو ـ سه نفر گوشی هوشمند دارند و عکاسی می‌کنند. بنابراین ما میلیون‌ها درگیر هنر عکاسی داریم، حال برخی آن را به صورت خودنگاری خودشیفته و بیمارگونه یا حرص‌درآور از دیگران ـ در اینستاگرام ـ انجام می‌دهند، اما برخی دیگر عکس‌های خلاقانه و ماندگار برای تاریخ بشر ثبت می‌کنند. این ماندگاری گاهی تا آنجا پیش می‌رود که عکاسی موبایلی از عکاسی با دوربین‌های حرفه‌ای جلو می‌زند، چون اولاً کیفیت دوربین‌های تلفن همراه بسیار بالا رفته است، ثانیاً در هر لحظه همراه فرد هستند و می‌توانند به لحظه ـ حتی اگر کسی قانون‌شکنی کند و بخواهد در حین رانندگی عکاسی کند ـ سوژه‌ها را شکار کنند.

وی درباره «شادی و موضوع سومین جشنواره «هشت» تصریح کرد: شادی از فرد شروع نمی‌شود، به او ختم می‌شود ولی از دل فرهنگ جامعه به وجود می‌آید. اگر فرضاً در تهران قدم بزنیم، چقدر فضاهای بانشاط و نمود القاکننده شادی داریم؟ شادی و نشاط را نباید صرفاً در خنده دید، ورزش‌کردن در یک پارک هم نمودی از شادی است. البته شادی و نشاط موضوعی نیست که همیشه دیده شود، چون سال‌های سال باید برای مهندسی شهری و فضاهای اجتماعی نظیر سینما و سالن کنسرت برنامه‌ریزی کنیم تا شادی زیر پوست شهروندان برود.

صمدیان در پایان با ذکر خاطره‌ای از حضورش در ریودوژانیرو برزیل و عکاسی از هواداران فوتبال گفت: فلامنسیو تیمی پرطرفدار در این کشور است و جالب اینکه اکثر هواداران آن زن هستند. وقتی در استادیوم آن‌ها حضور پیدا کردم، تصور می‌کردم آن‌ها بالای یک غذای خوشمزه ایستاده‌اند و لحظه به لحظه از قُل‌خوردن آن لذت می‌برند و شاد می‌شوند. این موضوع در تمام ۹۰ دقیقه جاری و ساری بود و گاهی غمی که از شادی هم زیباتر بود، آنجا دیده می‌شد. می‌خواهم بگویم با هدفمندی و عمق‌دادن به سوژه‌ها می‌توان آن‌ها را زیبا دید و نباید شادی را صرفاً در لبخند زدن و خندیدن خلاصه کرد.