عصای سفید؛ چشمانی که با دست می‌بینند

دانش‌آموز خبرنگار ناحیه دو یزد در یادداشتی به مناسبت روز عصای سفید آورده شده است:

امروز در راه مدرسه، مردی را دیدم که عصایی نازک و سفید در دست داشت و با آرامش و اطمینان خاصی قدم برمی‌داشت. عصایش مانند یک آنتن حساس، پیش از پایش، دنیا را برایش ترسیم می‌کرد. نگاهم که به او افتاد، قلبم تندتر زد. نه از روی ترحم، بلکه از روی احترامی عمیق.

ما دانش‌آموزان، همیشه از دیدن و نوشتن درباره قهرمانان فیلم‌ها هیجان‌زده می‌شویم. اما امروز فهمیدم که قهرمانان واقعی، گاهی در کنار ما و در خیابان‌های شهرمان قدم می‌زنند.

آنها کسانی هستند که با وجودی که چشمانشان تاریکی را می‌بیند، اما با شجاعت و اراده‌ای روشن، مسیر زندگی را برای خودشان روشن می‌کنند.

عصای سفید فقط یک چوب نیست. برای دوستان من که نابینا هستند، این عصا چشمان آنهاست. این عصا به آنها می‌گوید کجا باید بپیچند، از کجا باید عبور کنند و چگونه مستقل و با عزت نفس در جامعه حضور داشته باشند.

به عنوان یک خبرنگار کوچک، از همه شما دعوت می‌کنم که امروز را فقط به یک یادآوری ساده تبدیل نکنیم. بیایید قول بدهیم،  وقتی کسی را با عصای سفید دیدیم، مسیرش را سد نکنیم و با ملایمت راهنمایی‌اش کنیم.

هرگز وسایل اضافی را در پیاده‌روها رها نکنیم، چون این پیاده‌روها، جاده‌های اصلی آنهاست  و مهم‌تر از همه، با آنها با مهربانی و احترام صحبت کنیم، چون آنها نیازی به دلسوزی ندارند، بلکه سزاوار درک و دوستی هستند.

روز عصای سفید فقط یک روز در تقویم نیست. یک یادآوری است برای اینکه ببینیم دیدن، فقط با چشم‌ها نیست. دیدن با قلب است. دیدن با احترام گذاشتن به تفاوت‌هاست.

یادمان باشد، آنها دنیا را با نوک عصای سفیدشان می‌بینند؛ دنیایی که شاید برای ما پر از رنگ باشد، اما برای آنها پر از اراده، امید و شجاعت است.