سیزده آبان؛ استقلال، آزادی، و بیداری در برابر سلطه

سیزده آبان این روز، در دل خود سه یاد بزرگ دارد: تبعید امام خمینی(ره)، شهادت دانش‌آموزان انقلابی در سال ۱۳۵۷، و تسخیر لانه‌ی جاسوسی آمریکا در سال ۱۳۵۸؛ سه واقعه، اما یک پیام واحد: «استقلال، آزادی، و بیداری در برابر سلطه.»

وقتی نام ۱۳ آبان را می‌شنوم، ذهنم پر می‌شود از تصویر نوجوانانی که با قلب‌هایی مملو از عشق به وطن، در خیابان‌ها فریاد زدند، نه به ستم، نه به وابستگی، نه به بی‌عدالتی. آنان سلاحی جز ایمان نداشتند، اما صدایشان از تمام توپ و تانک‌ها رساتر بود. گلوله‌ها جسمشان را شکست، اما اراده‌شان را نه؛ زیرا تاریخ، ایستادگی‌شان را تا ابد در دل خود نگاه داشت.

برای من، ۱۳ آبان پیامی روشن دارد: هیچ نسلی حق ندارد خاموش بماند وقتی پای عزت کشورش در میان است.

این روز، یادآور مسؤولیتی است که بر دوش من و همه‌ی فرزندان ایران سنگینی می‌کند. مسؤولیتی برای پاسداری از استقلال، وفاداری به آرمان‌های انقلاب، و شناخت دقیق از گذشته تا تکرارِ اشتباهات آن ناممکن شود.

امروز که از پشت میز مدرسه و کلاس، نام ۱۳ آبان را می‌شنوم، احساسی دوگانه دارم؛ افتخار و اندوه. افتخار از اینکه جوانان دیروز با شهادت‌شان درخت انقلاب را آبیاری کردند، و اندوه از این‌که آیا ما، نسل امروز، به اندازه‌ی آنان به عهد خود وفا کرده‌ایم؟

۱۳ آبان به من می‌آموزد که آزادی و استقلال، هدیه‌ای ساده نیست که بر کاغذ نوشته‌اند؛ ارثیه‌ی خون دل‌هایی است که در راه ایمان و عدالت فدا شدند. اکنون نوبت ماست که با آگاهی، قلم و اندیشه، و با اتحاد و تلاش، این میراث را زنده نگه داریم.

باشد که نام و پیام ۱۳ آبان، چون نوری فروزان، راه فردای این سرزمین را روشن نگه دارد، و یاد همه‌ی آن دل‌های شجاع که در این روز تاریخ‌ساز ایستادند، تا ابد در جان خاک ایران جاری باشد.