از شور جوانی تا نجات تپش‌های حیات

در این روز پر از شکوه و همدلی، که عطر دل‌نشین پزشکی در همه جا  پیچیده و یادآور فداکاری‌های بی‌دریغ مدافعان سلامت است، من، یک دانش‌آموز مشتاق و پرشور پایه یازدهم تجربی، با قلبی مالامال از امید و چشمانی روشن به آینده، در رؤیای قدم نهادن در مسیر پر افتخار پزشکی، خصوصاً جراحی قلب و عروق، غرق هستم.

از همان سال‌های ابتدایی زندگی، این نبض زندگی‌بخش و تپش‌های موزون قلب، مرا مسحور خود کرده است. قلب، این معجزه بی‌بدیل خلقت، که نه تنها خون را به رگ‌ها می‌رساند، که مأمن تمامی احساسات و سرچشمه زندگی‌ست.

رویای من، فراتر از یک شغل یا حرفه، یک رسالت عمیق و پر معناست. رویای من، دستانی‌ست که با دقت و ظرافت بی‌نظیر، قلب‌های خسته و ناتوان را جانی دوباره می‌بخشند. رویای من، نگاهی‌ست که در پس پرده بی‌هوشی، با هر تپش قلب بیمار، امید به زندگی را در چشمان او می‌بیند و با اطمینان، مسیر بازگشت به زندگی را هموار می‌کند.

می‌دانم که این راه، پر از چالش‌ها و شب‌بیداری‌هاست، پر از درس‌ها و تجربه‌هایی که هر کدام، گامی به سوی کمال انسانی‌ست. اما عشق به این رسالت، مرا در این مسیر سخت، استوار و ثابت‌قدم نگه می‌دارد.

هر روز، با مطالعه و تلاش بی‌وقفه، به این رؤیا نزدیک‌تر می‌شوم. این رؤیا، نه فقط پوشیدن روپوش سفید و قرار گرفتن در اتاق عمل، بلکه لمس معجزه‌ی شفابخشی، درک تمامی پیچیدگی‌های این ارگان حیاتی، و به ارمغان آوردن لبخند بر لبان کسانی است که زندگی‌شان به تار مویی بند است.

در این روز خاص، که یادآور ایثار و از خودگذشتگی جامعه پزشکی‌ست، با تمام وجود سوگند یاد می‌کنم که برای رسیدن به این آرزوی بزرگ، تا آخرین نفس تلاش کنم و روزی، با دستانم، قلب‌های دردمند را التیام بخشم و امید را در رگ‌هایشان جاری سازم.

باشد که روزی، این آرزو به واقعیت بپیوندد و من نیز بتوانم سهم کوچکی در نجات جان انسان‌ها و حفظ این تپش‌های زندگی‌بخش داشته باشم. روز پزشک بر تمامی قهرمانان سلامت مبارک باد، و این روز، تلنگری‌ست برای من، تا با تمام وجود، برای رسیدن به این رسالت، تلاش کنم و به این آرزوی دیرینه جامه‌ی عمل بپوشانم.