روز هلال احمر، چون بیداریِ بهار،با عطرِ کمک و مهربانی

در نقشه روزگار، هیجدهمین روز از ماه اردیبهشت، با هاله‌ای از نور و عطری از نوع‌دوستی، رخ می‌نماید. روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر، قصیده‌ای بلند برای انسانیت، سرودی جاودانه برای ایثار، و تابلویی بی‌نظیر از همبستگی و مهربانی است.

 

در این روز، قلب‌هایمان لبریز از قدردانی می‌شود برای فرشتگانی زمینی که با بال‌های سرخ صلیب و هلال روشن، در دشوارترین لحظات، پناهگاهی امن و امیدی بی‌کران برای آسیب‌دیدگان فراهم می‌کنند. دستان شفابخش آن‌ها، مرهمی است بر زخم‌های عمیق و صدای آرامش‌بخش آن‌ها، نویدی است برای فردایی روشن‌تر.

 

صلیب سرخ و هلال احمر، نه یک سازمان، بلکه یک جنبش است؛ جنبشی که ریشه در اعماق انسانیت دارد و شاخه‌هایش در سراسر جهان گسترده شده است. این جنبش، نمادی است از تعهد بی‌قید و شرط انسان به انسان، فارغ از هر رنگ، نژاد و عقیده. در این روز، به یاد می‌آوریم که درد و رنج، مرز نمی‌شناسد و قلب‌های نوع‌دوست، همواره برای یاری رساندن به همنوعان خود می‌تپد.

 

هیجدهم اردیبهشت، یادآور میراث گرانبهای هنری دونان، بنیانگذار این نهاد مقدس است. مردی که با دیدن رنج و درد همنوعان، ندای انسانیت را لبیک گفت و پایه‌های سازمانی را بنا نهاد که امروز، چراغ راهی برای نیکوکاری و بشردوستی در سراسر جهان است.

 

بیایید در این روز، با تأسی از این بزرگمرد، روحیه ایثار و فداکاری را در خود تقویت کنیم و با گام‌هایی کوچک اما پیوسته، در مسیر خدمت به همنوعان گام برداریم. جهانی که در آن، هر دستی یاری‌گر دستی دیگر باشد و هر قلبی، پناهگاه قلبی دیگر. باشد که نور امید و مهربانی، همواره در دل‌هایمان شعله‌ور بماند و جهانی سرشار از صلح و آرامش را به ارمغان آورد. در این روز، پیمان می‌بندیم که همواره در کنار صلیب سرخ و هلال احمر، برای ساختن دنیایی بهتر تلاش کنیم.