پاییزِ بارانی؛ روزی که همدان نفس تازه کرد

بَه که چترها یکی‌یکی در دستان مردم باز شد، باران آرام و پیوسته‌ای آغاز شد که بیشتر شبیه نوازش بود تا بارش. شهری که روزهای بسیاری را با خشکی و سرمای سفت و سخت تجربه می‌کند، امروز با بارانی دلنشین، نرم شد، نفس کشید و برای لحظاتی طولانی آرام گرفت.

قطرات باران، بر سنگفرش‌های خیابان‌های مرکزی همدان، چیزی شبیه کنسرتی آرام می‌نواختند. رهگذران بی‌اختیار سرعت قدم‌ها را کم می‌کردند تا این موسیقی کوتاه اما دل‌نشین را بهتر بشنوند.

درختان که خسته از پاییز خشک روزهای گذشته به نظر می‌رسیدند، امروز با نخستین باران جدی این فصل، جان تازه‌ای گرفتند. برگ‌هایی که رنگ زردشان زیر نور باران می‌درخشید، منظره‌ای ساخت که انگار نقاشی‌ای از یک آتلیه اروپایی در دل شهر پهن شده باشد.

کوچه‌باغ‌های قدیمی همدان، امروز میزبان بارانی بودند که خاک تشنه آن‌ها را زنده کرد. کوچه‌هایی که با باران، حال و هوای دیگری پیدا می‌کنند:بوی خاک نم‌خورده، بخار لطیف برخاسته از سطح زمین، و صدای چکه‌چکه باران روی سقف‌های قدیمی، همه دست به‌دست هم دادند تا پاییزِ اصیل همدان خودش را نشان دهد.

دامنه‌های الوند نیز در این ساعت‌ها حال و هوایی دیگر داشتند؛ مه خفیفی روی کوه نشسته بود و باران ریز، مانند پرده‌ای نازک میان کوه و شهر، تصویر الوند را شاعرانه‌تر از همیشه کرده بود.

برای گردشگرانی که این روزها همدان را برگزیده‌اند، امروز شاید بهترین زمان برای قدم‌زدن در سطح شهر بود.

باران آن‌قدر سرد نبود که کسی را از پیاده‌روی منصرف کند و آن‌قدر آرام بود که بتوان آن را بخشی از یک تجربه عاشقانه شهری دانست.

شهروندان نیز از این فرصت مغتنم استفاده کرده و خیابان‌ها پر بود از کسانی که چتر به‌دست، بی‌هدف یا با هدف، در خیابان‌ها قدم می‌زدند. لبخندهای ساده، عکس‌هایی که از باران گرفته می‌شد، و توقف‌های کوتاه کنار درختان خیس، به همدان روحی تازه بخشیده بود.

اگر کسی امروز از بلندی‌های شهر به همدان نگاه می‌کرد، چهره‌ای می‌دید امضا شده با رنگ خیس باران: آسمان خاکستری روشن، بام‌های نم‌خورده، درختانی که برگ‌های نارنجی‌شان درخشش تازه‌ای یافته، و خیابان‌هایی که روشنایی چراغ‌ها روی سطح خیسشان دو برابر خودنمایی می‌کرد.

امروز همدان فقط باران را تجربه نکرد؛

امروز همدان «نو» شد.

هوای تازه‌ای وارد ریه‌های شهر شد، خستگی از چهره خیابان‌ها کنار رفت، و مردمش فرصتی یافتند برای لحظه‌ای مکث، لحظه‌ای آرامش، لحظه‌ای زندگی.

در روزهای سردی که رو به‌رویمان قرار دارد، همین بارانِ پاییزی است که یادآوری می‌کند هنوز می‌شود شهر را با تمام حواس پنج‌گانه لمس کرد.